บทที่ 8: การบริหารความเสี่ยง 8.2 เทคนิคการบริหารความเสี่ยงระดับการเบิกเงินกู้ ndash การอภิปรายเกี่ยวกับความเสี่ยงที่จะได้รับรางวัลนี่เป็นสิ่งที่พ่อค้ารายใหม่อาจไม่อยากได้ยิน แต่ส่วนทางจิตวิทยาที่สำคัญในการซื้อขาย Forex คือการเข้าใจว่าถ้าพ่อค้ามีบัญชีขนาดใหญ่พอ เพื่อหลีกเลี่ยงการเคลื่อนไหวของตลาดที่ไม่เอื้ออำนวยเงินทุนในบัญชีของธนาคารพาณิชย์ควรพิจารณาถึงความเสี่ยง Forex ไม่เหมือนกับการลงทุนอื่น ๆ เนื่องจาก traders จะขึ้นอยู่กับ onersquos leverage options และสามารถพร้อมที่จะสูญเสียเงินทุนทั้งหมดในบัญชีของตนได้ แน่นอนในความเป็นจริงการวางแผนการซื้อขายถูกออกแบบมาให้ทำตรงข้ามกับการไม่เสียเงิน เมื่อเริ่มต้นแผนการซื้อขายขั้นตอนอื่นสำหรับผู้ประกอบการค้าคือการกำหนดระดับทางจิตวิทยาของการเบิกถอนเงินในบัญชีว่ายินดีที่จะทนต่อ ผู้ประกอบการที่ก้าวร้าวอาจเต็มใจที่จะเสี่ยงกับการได้รับรางวัลใหญ่ ตัวอย่างเช่นเขาหรือเธออาจพร้อมที่จะเผชิญกับระดับเบิกถอนเงินที่ 50 ของทุนในบัญชีเพื่อที่จะพยายามและบรรลุผลบางอย่าง นักลงทุนรายย่อยในทางกลับกันอาจยินดีที่จะได้รับรางวัลที่มีขนาดเล็ก แต่จะเสี่ยงเช่นบัญชีเพียง 10 บัญชีเท่านั้น ตัวเลขเหล่านี้ไม่ได้หมายถึงการใช้อักษรพวกเขาจะใช้เพียงที่นี่เพื่อเน้นว่าผู้ค้าบางคนอาจมีความอยากอาหารที่ใหญ่ขึ้นสำหรับความเสี่ยงในขณะที่คนอื่น ๆ มีความระมัดระวังมากขึ้น หัวข้อการเบิกจ่ายที่อาจเกิดขึ้นได้อย่างไรหัวข้อนี้ควรจะเข้าใจว่าหากการซื้อขายหุ้นของบุคคลอื่นก่อให้เกิดความสูญเสียแทนที่จะส่งคืนและบัญชีอยู่ใกล้ระดับการเบิกถอนเงินสูงสุดของผู้ค้าส่งหมายความว่ามีบางอย่างผิดปกติกับแนวทางการซื้อขายหรือเครื่องมือการซื้อขาย อาจถึงเวลาที่ต้องหยุดการซื้อขายและประเมินการวิเคราะห์ที่ผู้ค้าใช้อยู่ เป็นปกติที่จะสูญเสียในการค้าโดยเฉพาะใด ๆ แต่มันเป็นคำเตือนอย่างจริงจังเมื่อมีการสูญเสียติดต่อกันและการสูญเสียเพิ่มขึ้นเป็นส่วนใหญ่ของบัญชี traderrsquos การสูญเสียขนาดเล็กเป็นส่วนหนึ่งของแผนการซื้อขายเนื่องจากบางตำแหน่งจะสิ้นสุดลงเป็นผู้แพ้และอื่น ๆ จะเป็นผู้ชนะสิ่งที่สำคัญคือการมีค่าเฉลี่ยระหว่างสองที่เป็นบวก ซึ่งหมายความว่าผู้ชนะจะยิ่งใหญ่กว่าผู้แพ้และบัญชีกำลังสร้างส่วนได้เสีย การเปิดรับการค้าแต่ละครั้ง Traderrsquot การเบิกใช้การดำเนินงานสูงสุดจะเชื่อมโยงกับเทคนิคการจัดการเงิน: ต่อการเปิดรับการค้า ต่อการเปิดรับการค้าเป็นเทคนิคที่มีจำนวนเงินทุนบางอย่างที่พ่อค้าเต็มใจที่จะจัดสรรต่อการค้า ซึ่งหมายความว่ามีความเสี่ยงต่อการค้าที่มีอยู่ซึ่งพ่อค้าเต็มใจจะยอมรับ ผู้ค้ารายใหม่หลายคนคิดว่าหากเห็นการค้าที่มีศักยภาพอาจเสี่ยงต่อการเป็นส่วนสำคัญของเงินทุนของพวกเขาเพื่อให้ได้รับผลตอบแทนที่ดี หนึ่งในสูตรที่จะเกิดภัยพิบัติหรือความล้มเหลวในการซื้อขายคือเมื่อพ่อค้าเริ่มต้นพยายามที่จะรวยอย่างรวดเร็วเพื่อให้โชคลาภกับการค้าหนึ่งหรือสอง หนึ่งควรมุ่งมั่นที่จะค้ากับความสม่ำเสมอและโดยเฉลี่ยชนะมากกว่าที่คุณสูญเสีย Letrsquos บอกว่าพ่อค้ามีบัญชี 10,000 ดอลลาร์และต้องการจัดสรรบัญชี 5 บัญชีต่อการค้า ซึ่งหมายความว่าพ่อค้ายินดีที่จะเสี่ยงต่อการสูญเสีย 500 รายในการค้าใด ๆ ถ้ามีตำแหน่งไปกับเขาโดยบัญชี 5 ของเขาแล้วตามเขาต่อการค้าเขาควรปิด. เมื่อผู้ประกอบการค้ามีปริมาณการเปิดรับการค้าที่เฉพาะเจาะจงจะบังคับให้เขาหรือเธอใช้ระเบียบวินัย จำกัด ผลกระทบจากอารมณ์ในการตัดสินใจซื้อขาย อีกครั้งตัวเลขที่มีการใช้ที่นี่เป็นอย่างเคร่งครัดในการสร้างตัวอย่างและไม่ควรใช้อย่างแท้จริง หากไม่แน่ใจว่าจะจัดสรรเงินจำนวนใดในการซื้อขายแต่ละครั้งควรปรึกษาคำแนะนำและคำแนะนำของที่ปรึกษาทางการเงิน ตัวอย่างของการคำนวณความเสี่ยงโดยใช้การเปิดเผยต่อการค้าฉันไม่ใช่อีกตัวอย่างหนึ่งคือวันที่ 12 ตุลาคมและฉันเป็นผู้ติดตามแนวโน้ม ฉันต้องการจะเข้าสู่ภาวะแข็งค่าของสกุลเงินเมื่อฉันเห็นการขึ้นรูปขาขึ้นใหม่ในขณะที่ราคาเข้าใกล้จุดสูงใหม่ที่ 1.2575 ให้สมมติว่าจากการมองไปที่ระดับการสนับสนุนก่อนหน้านี้ผมได้ข้อสรุปว่าจะหยุดที่ประมาณ 1.2480 ซึ่งเป็นความแตกต่างประมาณ 100 จุด ถ้าฉันมีบัญชี 20,000 และความเสี่ยงต่อการค้าของฉันคือ 5 ฉันสามารถเสี่ยง 1000 เมื่อการค้าที่กำหนด ถ้าฉันชอบที่จะเปิดตำแหน่ง Lot จำนวนมากความแตกต่างของราคา 100 pip จากจุดที่ฉันต้องการเปิดการค้าของฉันเพื่อให้ตรงกับความต้องการของฉัน 5 ข้อ ดังนั้นความเสี่ยงจาก 1.2575 ถึง 1.2480 ถือว่าเป็นความเสี่ยงของฉันหลังจากเปิดตำแหน่งแล้ว ตราบเท่าที่ราคาอยู่ในเขตเสี่ยง 100 pip จะถือว่าเป็นสัญญาณรบกวน ถ้าทั้งคู่เดินไปที่ 1.2480 การวิเคราะห์เดิมของฉันผิดและคำสั่งหยุดขาดทุนที่ฉันวางไว้ก่อนหน้านี้ควรจะปิดตำแหน่งของฉัน วิธีการวัดความสัมพันธ์ของตำแหน่งกับการเปิดรับต่อการค้าและจะกล่าวถึงในหน้าถัดไปพร้อมกับสิ่งที่เกิดขึ้นถัดจากแนวโน้มขาขึ้นใหม่การเปิดรับแสงแบบโฟลจะเป็นอย่างไรในความหมายที่แท้จริงทุกคนเข้าใจว่าอะไรที่ต้องเปิดเผย การสัมผัสหมายถึงเปลือยกายเปิดไม่ป้องกันไม่ระวัง ดังนั้นเมื่อเราพูดถึงความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนเราอ้างถึงส่วนของทุนการซื้อขายแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศที่ผู้ประกอบการค้ามีความเสี่ยงในตลาดในการเปิดตำแหน่งทางการค้า จำนวนเงินเสี่ยงนี้ไม่สามารถกู้คืนได้เมื่อมีอะไรผิดพลาดกับการค้า ลักษณะที่ไม่มีการป้องกันของตำแหน่งการค้าในอัตราแลกเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ให้คำศัพท์ชื่อของมัน เมื่อเทียบกับตลาดตัวเลือกไบนารีเราเห็นว่าในตัวเลือกไบนารีมีโอกาสที่จะกู้คืนได้ถึง 15 ของเงินลงทุนในกรณีของการสูญเสียการค้า การป้องกันนี้ไม่มีอยู่ใน forex และเมื่อการค้าไม่ดีเงินลงทุนทั้งหมดจะสูญหายไป บางครั้งบางส่วนของทุนที่ยกเลิกการซื้อขายจะสูญหายไปด้วยหากส่วนต่างที่ปิดบังไม่เพียงพอต่อการสูญเสีย การทำความเข้าใจเกี่ยวกับการได้รับเงินจากการลงทุนใน Forex ทำไมผู้ค้าต้องเข้าใจว่าอะไรคือปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้เกิดความแตกต่างระหว่างพ่อค้าที่สามารถพายุสภาพอากาศในตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศและรอดตายเพื่อค้าขายในอีกวันหนึ่งและถูกเป่าออกจากตลาด โดยการสูญเสียธุรกิจการค้าบางอย่างคือการจัดการเงิน การจัดการเงินมีส่วนเกี่ยวข้องกับสัดส่วนของเงินทุนหมุนเวียนที่เสี่ยงในธุรกิจการค้าแบบเปิดทั้งหมด ขีด จำกัด การเปิดรับผู้ซื้อขายของ trader8217 ไม่ควรตั้งค่าเกินกว่า 5 หากบัญชีการค้าขายเพื่อให้สามารถอยู่รอดได้ในตลาดที่เปลี่ยนแปลงไป จะมีการขาดทุนเสมอ แม้แต่วอร์เรนบัฟเฟตต์ที่ยิ่งใหญ่เสียเงินในช่วงวิกฤตการเงินโลกในเดือนตุลาคม 2551 เขาได้สูญเสียผลกำไรไปแล้วและระบบการจัดการเงินที่ดีเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ของเขา หากผู้ประกอบการรายหนึ่งได้รับผลกระทบจากการปรับตลาด 5 แห่งในตลาด forex เขาจะยังคงมีทุน 95 ทุนในการแข่งขันกับในกรณีที่ทุนสูญเสีย การเปิดรับ Forex ในขณะที่หลีกเลี่ยงไม่ได้สามารถจัดการได้อย่างถูกต้องโดยไม่ต้องพ่อค้าทุกข์ทรมานหลังจากริ้วการสูญเสีย ผู้ค้าสามารถใช้อัตราแลกเปลี่ยนได้ถึง 1 ถึง 3 เท่าและยังคงบรรลุวัตถุประสงค์ทางการค้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเป้าหมายคือการค้าในระยะยาว ผู้ค้าบางรายผิดพลาดเชื่อว่าการคำนวณอัตราแลกเปลี่ยนจะใช้เพียงตำแหน่งเดียวเท่านั้น นี้ไม่ถูกต้อง การคำนวณการเปิดรับเงินใน Forex ต้องคำนึงถึงทุกธุรกิจที่เปิดอยู่และถือเป็นรายการหนึ่งเพื่อวัตถุประสงค์ในการคำนวณ การสาธิตการเปิดรับเงินจาก Forex ลองใช้ตัวอย่างของพ่อค้าที่รู้จักกันในชื่อคริสซึ่งมีบัญชี 10,000 บัญชีและเต็มใจที่จะเสี่ยงต่อการค้า 500 ราย จำนวนเงินที่เสี่ยงต่อการซื้อขายรวม X 100 10,000 500 X 100 เช่น 821282128212 5 10,000 ถ้าคริสตัดสินใจที่จะกำหนดยอดขายขาดทุนที่ 50 pips หรือความเสี่ยง 500 ครั้งต่อการค้าหนึ่งครั้งนี้จะเป็นไปตามที่ยอมรับได้ ความเสี่ยงของ 5 ดังนั้นแม้ว่าการค้าสิ้นสุดลงแพ้, Chris จะสูญเสียเพียง 5 ของทุนของเขา ตอนนี้ใช้กรณีของผู้ประกอบการค้าอื่นที่รู้จักกันเป็นจอห์นที่ต้องการตลาดสูงสุด 3 แต่มีเพียง 5,000 เขาตัดสินใจที่จะค้าล็อต 1 กับหยุดการสูญเสีย 50 pips การทำเช่นนี้จะทำให้เกิดการเปิดรับข่าวสารในตลาดจำนวน 500 หรือ 10 บัญชี ถ้าจอห์นทำการบ้านเขาจะได้ตระหนักว่าเพื่อให้บรรลุความต้องการของตลาดเขาควรจะใช้จำนวนมากเพื่อการค้า 0.3 ความสำคัญของการได้รับการยอมรับจากตลาดตัวอย่างที่แสดงข้างต้นแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของความเสี่ยงที่ผู้ประกอบการค้ามีต่อตลาดโดยรวมคือความเป็นอยู่ที่ดีของบัญชีการค้า หากผู้ค้ารายนั้นมีการเปิดเผยมากเกินไป (เนื่องจากจอห์นอยู่ในตัวอย่างของเรา) จะไม่มีการทำธุรกิจการค้าหลายอย่างเพื่อส่งมอบบัญชีที่น่าพิศวงไปยังบัญชี หากบัญชีของ trader8217s ได้รับการเปิดเผยอย่างถูกต้องสตริงของการสูญเสียจะไม่ส่งผลเสียต่อบัญชี การใช้อัตราแลกเปลี่ยนเป็นส่วนหนึ่งของการบริหารความเสี่ยงจึงเกี่ยวข้องกับการใช้จุดตัดขาดทุนที่ถูกต้องปรับขนาดตำแหน่งทางการค้าและตรวจสอบให้แน่ใจว่ารายการมีการตั้งค่าในลักษณะที่ธุรกิจการค้าไม่จำเป็นต้องยืดโดย drawdowns มากเกินไปก่อนที่จะเปิดกำไร . นอกจากนี้ยังกำหนดให้บัญชีไม่ได้รับการสนับสนุน บางครั้งสตริงของการสูญเสียอาจทำให้จำเป็นต้องลดขนาดตำแหน่งเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การกู้คืนบัญชี ในสถานการณ์เช่นนี้ให้ใช้โบรกเกอร์ที่อนุญาตให้ใช้ตำแหน่งขนาดเล็กมาก ๆ เพื่อให้การรับแสงไม่มากเกินไปไม่ใช่ปัญหา บทนำเกี่ยวกับการบริหารความเสี่ยงด้านอัตราเงินเฟ้อ Updated 19 ต. ค. 2016 การบริหารความเสี่ยงด้าน Forex สามารถทำให้ความแตกต่างระหว่างการอยู่รอดหรือการเสียชีวิตอย่างกะทันหันของคุณกับการซื้อขายอัตราแลกเปลี่ยน คุณสามารถมีระบบการซื้อขายที่ดีที่สุดในโลกและยังคงล้มเหลวหากไม่มีการจัดการความเสี่ยงที่เหมาะสม การจัดการความเสี่ยงคือการรวมกันของแนวคิดหลายอย่างเพื่อควบคุมความเสี่ยงในการซื้อขายของคุณ สามารถ จำกัด ขนาดการค้าของคุณ ซื้อขายเฉพาะในบางชั่วโมงหรือวันหรือรู้ว่าเมื่อจะสูญเสีย การจัดการความเสี่ยงเป็นเพราะเหตุใดการจัดการความเสี่ยงที่สำคัญคือแนวคิดหลักที่สำคัญที่สุดในการเป็นผู้ประกอบการค้า forex เป็นแนวคิดที่เข้าใจง่ายสำหรับผู้ค้า แต่ยากที่จะใช้จริง โบรกเกอร์ในอุตสาหกรรมชอบที่จะพูดคุยเกี่ยวกับประโยชน์ของการใช้ประโยชน์และให้ความสำคัญกับข้อบกพร่อง ทำให้ผู้ค้าเข้าสู่เวทีการค้าด้วยความคิดที่ว่าพวกเขาควรจะเสี่ยงและมีเป้าหมายที่จะได้รับเงินจำนวนมหาศาล ดูเหมือนว่าง่ายเกินไปสำหรับผู้ที่ได้ทำมันด้วยบัญชีการสาธิต แต่เมื่อเงินและอารมณ์เข้ามาจริงๆสิ่งต่างๆเปลี่ยนไป นี่คือที่การจัดการความเสี่ยงที่แท้จริงเป็นเรื่องสำคัญ การควบคุมความสูญเสียรูปแบบหนึ่งของการจัดการความเสี่ยงคือการควบคุมความสูญเสียของคุณ ทราบเมื่อต้องตัดขาดทุนจากการซื้อขาย คุณสามารถใช้หยุดยากหรือหยุดจิตใจ หยุดยากคือเมื่อคุณตั้งค่าการสูญเสียหยุดของคุณในระดับหนึ่งเมื่อคุณเริ่มต้นการค้าของคุณ การหยุดนิ่งคือเมื่อคุณกำหนดวงเงินให้มากที่สุดเท่าที่ความกดดันหรือการเบิกใช้คุณจะใช้สำหรับการค้า การหาตำแหน่งของการหยุดการสูญเสียของคุณคือวิทยาศาสตร์ทั้งหมดเพื่อตัวเอง แต่สิ่งสำคัญคือจะต้องเป็นไปในลักษณะที่จำกัดความเสี่ยงในการค้าของคุณและทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น เมื่อการสูญเสียครั้งสุดท้ายของคุณถูกตั้งค่าไว้ที่ศีรษะหรือบนแพลตฟอร์มการเทรดของคุณแล้ว มันง่ายที่จะตกอยู่ในกับดักของการย้ายการสูญเสียหยุดของคุณไกลออกไปและไกลออกไป ถ้าคุณทำเช่นนี้คุณจะไม่ตัดขาดทุนของคุณได้อย่างมีประสิทธิภาพและจะทำลายคุณในที่สุด การใช้ขนาดโฆษณาที่ถูกต้องการโฆษณาของโบรกเกอร์จะคิดว่าเป็นไปได้ที่จะเปิดบัญชีกับ 300 และใช้อัตราส่วน 200: 1 เพื่อเปิดการซื้อขายล็อตเล็ก ๆ จำนวน 10,000 เหรียญและเพิ่มเงินสองเท่าในการทำธุรกรรมครั้งเดียว ไม่มีอะไรสามารถเพิ่มเติมจากความจริง ไม่มีสูตรมหัศจรรย์ที่จะเป็นจริงเมื่อพูดถึงการหาขนาดของล็อตของคุณ แต่ในตอนเริ่มต้นขนาดเล็กจะดีกว่า พ่อค้าแต่ละคนจะมีระดับความอดทนของตัวเองสำหรับความเสี่ยง หลักเกณฑ์ที่ดีที่สุดคือการเป็นแบบอนุรักษ์นิยมเท่าที่คุณสามารถทำได้ ไม่ใช่ทุกคนที่มี 5,000 บัญชีเพื่อเปิดบัญชี แต่สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจถึงความเสี่ยงในการใช้ล็อตที่มีขนาดใหญ่ขึ้นโดยมียอดเงินในบัญชีเล็ก การเก็บรักษาขนาดล็อตที่เล็กลงจะช่วยให้คุณสามารถยืดหยุ่นและจัดการธุรกิจการค้าของคุณด้วยเหตุผลมากกว่าอารมณ์ การติดตามการรับสารโดยรวมในขณะที่การใช้ขนาดที่ลดลงเป็นสิ่งที่ดี แต่จะไม่ช่วยให้คุณมากนักหากคุณเปิดล็อตจำนวนมากเกินไป สิ่งสำคัญคือต้องทำความเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างคู่สกุลเงิน ตัวอย่างเช่นถ้าคุณไปสั้น ๆ ใน EURUSD และยาว USDCHF คุณจะได้รับเงินเป็นสองเท่าของ USD และไปในทิศทางเดียวกัน เท่ากับ 2 ดอลลาร์เป็นเวลานาน หากค่าเงินดอลล่าร์ต่ำลงคุณจะได้รับความเจ็บปวดเป็นสองเท่า การรักษาความเสี่ยงโดยรวมของคุณจะช่วยลดความเสี่ยงและทำให้คุณได้รับความพึงพอใจสูงสุดในระยะยาว การจัดการความเสี่ยงด้านล่างเป็นเรื่องเกี่ยวกับการรักษาความเสี่ยงภายใต้การควบคุม การควบคุมความเสี่ยงของคุณมากขึ้นคุณจะมีความยืดหยุ่นมากขึ้นเมื่อต้องการ การซื้อขาย Forex เป็นเรื่องเกี่ยวกับโอกาส ผู้ค้าต้องสามารถทำหน้าที่ได้เมื่อโอกาสเหล่านั้นเกิดขึ้น โดยการจำกัดความเสี่ยงของคุณคุณมั่นใจได้ว่าคุณจะสามารถดำเนินการค้าต่อได้ต่อไปเมื่อสิ่งต่างๆไม่เป็นไปตามที่วางแผนไว้และคุณจะพร้อมเสมอ การบริหารจัดการความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนโดย Ian H. Giddy และ Gunter Dufey New York University และ University of Michigan 1 (a) เป้าหมายของการบริหารความเสี่ยงที่เหมาะสมคือความแตกต่างระหว่างการเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านอัตราแลกเปลี่ยนหรือการทำเครื่องหมายอย่างรวดเร็ว บทที่ความเสี่ยงจากการแลกเปลี่ยนคือผลกระทบที่การเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนที่ไม่คาดคิดมีต่อมูลค่าของ บริษัท บทนี้จะอธิบายถึงผลกระทบจากความผันผวนของสกุลเงินของกระแสเงินสดเกี่ยวกับสินทรัพย์และหนี้สินและธุรกิจที่แท้จริงของ บริษัท ต้องถามคำถามสามข้อ ประการแรกความเสี่ยงด้านอัตราแลกเปลี่ยนที่ บริษัท เผชิญอยู่และวิธีการใดที่มีอยู่ในการวัดความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนประการที่สองขึ้นอยู่กับลักษณะของการเปิดโปงและความสามารถของ บริษัท ในการคาดการณ์สกุลเงินสิ่งที่ป้องกันความเสี่ยงหรือการแลกเปลี่ยนกลยุทธ์การบริหารความเสี่ยงควรใช้และในที่สุด, ควรใช้เครื่องมือและเทคนิคต่าง ๆ ของตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ ได้แก่ ตราสารหนี้และทรัพย์สินล่วงหน้าและสัญญาฟิวเจอร์สและทางเลือก บทสรุปโดยแนะนำกรอบที่สามารถนำมาใช้เพื่อจับคู่เครื่องมือกับปัญหา ความเสี่ยงจากการแลกเปลี่ยนความเสี่ยงคือความเสี่ยงที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ ตัวอย่างเช่นถ้าบุคคลมีส่วนแบ่งใน Hitachi บริษัท ญี่ปุ่นเขาหรือเธอจะสูญเสียถ้าค่าเงินหยวนลดลง อย่างไรก็ตามจากคำถามง่ายๆนี้มีหลายเรื่องเกิดขึ้น อันดับแรกที่มีกำไรหรือขาดทุนอย่างเห็นได้ชัดไม่ใช่แค่ บริษัท ในเครือเท่านั้นเพราะอาจถูกหักล้างด้วยตำแหน่งที่อื่นใน บริษัท ไม่ใช่เพียงแค่กำไรหรือขาดทุนจากการทำธุรกรรมในปัจจุบันเท่านั้น แต่สำหรับมูลค่าของกิจการประกอบด้วยกระแสเงินสดในอนาคตที่คาดว่าจะคาดการณ์ไว้ สิ่งที่มีค่าทางการเงินที่ทันสมัยบอกเราคือมูลค่าของผู้ถือหุ้น แต่ผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงของค่าเงินที่เปลี่ยนแปลงไปในคุณค่าของผู้ถือหุ้นเป็นเรื่องยากที่จะประเมินดังนั้นต้องใช้พร็อกซี่ หลักฐานทางวิชาการที่เชื่อมต่อการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนกับราคาหุ้นอ่อนแอ นอกจากนี้ผู้ถือหุ้นที่มีพอร์ตการลงทุนที่หลากหลายอาจพบว่าผลกระทบด้านลบของการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนใน บริษัท แห่งหนึ่งจะถูกหักล้างโดยส่วนได้เสียของ บริษัท อื่น ๆ กล่าวคือความเสี่ยงในการแลกเปลี่ยนมีความแตกต่างกัน ถ้าเป็นไปได้มากกว่าอาจไม่ใช่ความเสี่ยง สุดท้ายความเสี่ยงจะไม่เสี่ยงหากคาดไว้ ในสกุลเงินส่วนใหญ่มีสัญญาซื้อขายล่วงหน้าหรือสัญญาซื้อขายล่วงหน้าที่มีราคาให้ บริษัท ระบุว่าตลาดคาดว่าจะมีสกุลเงินใดที่จะไป และสัญญาเหล่านี้มีความสามารถในการล็อคการเปลี่ยนแปลงที่คาดไว้ ดังนั้นความคิดเกี่ยวกับความเสี่ยงในการแลกเปลี่ยนเงินตราอาจมีการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยน ปัญหาเหล่านี้และประเด็นอื่น ๆ ช่วยให้การมองการบริหารการเงินระหว่างประเทศมีความใกล้ชิดมากยิ่งขึ้น แม้ว่า บริษัท จะเข้าใจว่าความผันผวนของอัตราแลกเปลี่ยนอาจมีผลกระทบต่อรายได้และมูลค่าของ บริษัท พวกเขาตัดสินใจด้วยเหตุผลหลายประการ ประการแรกผู้บริหารไม่เข้าใจ พวกเขาพิจารณาการใช้เครื่องมือการจัดการความเสี่ยงเช่นการส่งต่อฟิวเจอร์สและออปชั่นเป็นเก็งกำไร หรือพวกเขาให้เหตุผลว่าการจัดการทางการเงินดังกล่าวอยู่นอกสาขาวิชาของผู้เชี่ยวชาญ เราอยู่ในธุรกิจผลิตเครื่องสล็อตและเราไม่ควรเล่นการพนันในสกุลเงิน บางทีพวกเขามีสิทธิที่จะกลัวการละเมิดเทคนิคการป้องกันความเสี่ยง แต่การปฏิเสธที่จะใช้เครื่องมือไปข้างหน้าและอื่น ๆ อาจทำให้ บริษัท เสี่ยงต่อการเก็งกำไรอย่างมาก ประการที่สองพวกเขาอ้างว่าการสัมผัสไม่สามารถวัดได้ พวกเขาเป็นเรื่องที่ถูกต้องและมีความเสี่ยงที่จะได้รับการตรวจสอบอย่างแม่นยำ แต่ในสถานการณ์ทางธุรกิจจำนวนมากการไม่ใช้ข้อมูลอย่างไม่ถูกต้องไม่ควรเป็นข้ออ้างสำหรับความไม่แน่ใจ ประการที่สามพวกเขากล่าวว่า บริษัท ได้รับการป้องกันความเสี่ยง การทำธุรกรรมทั้งหมดเช่นการนำเข้าหรือส่งออกจะครอบคลุมและการเงินของ บริษัท ย่อยในต่างประเทศในสกุลเงินท้องถิ่น สิ่งนี้ไม่สนใจข้อเท็จจริงที่ว่ามูลค่าของ บริษัท ส่วนใหญ่มาจากการทำธุรกรรมที่ยังไม่เสร็จสิ้นเพื่อป้องกันความเสี่ยงจากการทำธุรกรรมเป็นกลยุทธ์ที่ไม่สมบูรณ์มาก ประการที่สี่พวกเขากล่าวว่า บริษัท ไม่มีความเสี่ยงด้านการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศเนื่องจากธุรกิจทั้งหมดทำเป็นสกุลเงินดอลลาร์ (หรือเงินเยนหรือสกุลเงินของประเทศใด ๆ ก็ตาม) แต่สักครู่คิดว่าจะทำให้เห็นได้ชัดว่าแม้ว่าคุณจะทำใบแจ้งหนี้ให้กับลูกค้าชาวเยอรมันเป็นสกุลเงินดอลลาร์เมื่อเครื่องหมายลดราคาของคุณจะต้องปรับตัวหรือคุณจะถูกตัดราคาโดยคู่แข่งในท้องถิ่น รายได้จึงได้รับอิทธิพลจากการเปลี่ยนแปลงสกุลเงิน ในที่สุดพวกเขายืนยันว่างบดุลถูกป้องกันความเสี่ยงตามเกณฑ์ทางบัญชีโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสกุลเงินที่ใช้ในการดำเนินงานถือเป็นเหรียญ สัญญาณที่ทำให้เข้าใจผิดว่าการวัดการรับสัมผัสของงบดุลสามารถทำได้จะได้รับการบันทึกไว้ในส่วนต่อ ๆ ไป แต่มีเหตุผลทางเศรษฐกิจใด ๆ สำหรับการทำอะไรกลยุทธ์หลักการสมัยใหม่ของทฤษฎีทางการเงินขอแนะนำเบื้องต้นว่าการจัดการความเสี่ยงจากการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศของ บริษัท อาจไม่เป็นสิ่งสำคัญหรือความกังวลที่ถูกต้อง บริษัท ไม่สามารถปรับปรุงมูลค่าของผู้ถือหุ้นด้วยการปรับโครงสร้างทางการเงินโดยเฉพาะนักลงทุนเองสามารถป้องกันความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนโดยการทำสัญญาซื้อขายล่วงหน้าตามความเป็นเจ้าของของ บริษัท ดังกล่าว ผู้จัดการไม่ให้บริการโดยคาดเดาได้ว่าผู้ถือหุ้นรายใดต้องการที่จะป้องกันความเสี่ยง หนึ่งอาร์กิวเมนต์ที่เคาน์เตอร์เป็นค่าใช้จ่ายในการทำธุรกรรมที่มักจะมากขึ้นสำหรับนักลงทุนรายย่อยกว่า บริษัท ยังมีเหตุผลอีกประการที่ทำให้ความเสี่ยงด้านอัตราแลกเปลี่ยนควรได้รับการจัดการในระดับ บริษัท การประเมินความเสี่ยงจากความผันผวนของอัตราแลกเปลี่ยนจะต้องมีการประเมินโดยละเอียดเกี่ยวกับความอ่อนแอของกระแสเงินสดสุทธิต่อการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนที่ไม่คาดคิด (Dufey and Srinivasulu, 1983) ผู้จัดการฝ่ายปฏิบัติการสามารถทำประมาณการดังกล่าวด้วยความแม่นยำมากกว่าผู้ถือหุ้นที่มักขาดความรู้รายละเอียดเกี่ยวกับการแข่งขันตลาดและเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้อง นอกจากนี้ในตลาดการเงินที่สมบูรณ์แบบที่สุด แต่ บริษัท มีข้อดีมากกว่านักลงทุนในการจัดหาตราสารหนี้ที่ไม่แพงทั้งในประเทศและต่างประเทศโดยใช้ประโยชน์สูงสุดจากเงินอุดหนุนดอกเบี้ยและลดผลกระทบของภาษีและความเสี่ยงทางการเมือง เหตุผลอีกประการหนึ่งชี้ให้เห็นว่าการบริหารความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนไม่สำคัญเนื่องจากสภาวะสมดุลบางประการในตลาดต่างประเทศทั้งด้านการเงินและอสังหาริมทรัพย์ เงื่อนไขเหล่านี้รวมถึงความสัมพันธ์ระหว่างราคาสินค้าในตลาดที่แตกต่างกันเรียกว่า Power Parity (PPP) และระหว่างอัตราดอกเบี้ยและอัตราแลกเปลี่ยนซึ่งโดยปกติจะเรียกว่า International Fisher Effect (ดูหัวข้อถัดไป) อย่างไรก็ตามการเบี่ยงเบนจาก PPP และ IFE สามารถคงอยู่ได้เป็นระยะเวลานานโดยเฉพาะอย่างยิ่งในระดับของแต่ละ บริษัท ความผันแปรของกระแสเงินสดสุทธิที่เกิดขึ้นมีความสำคัญเนื่องจากสามารถทำให้ บริษัท ต้องเผชิญกับความทุกข์ยากทางการเงิน หรือแม้แต่ค่าเริ่มต้น การวิจัยทางการเงินสมัยใหม่สนับสนุนเหตุผลที่ความผันผวนของรายได้ที่คุกคาม บริษัท ยังคงมีผลต่อการบริหารจัดการและเวลาของเจ้าหนี้จะส่งผลต่อค่าใช้จ่ายที่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเช่นค่าใช้จ่ายทางกฎหมายและก่อให้เกิดปัญหาด้านการดำเนินงานและการลงทุนที่หลากหลายรวมทั้งการลงทุนไม่เพียงพอใน RampD อาร์กิวเมนต์เดียวกันนี้สนับสนุนความสำคัญของการบริหารความเสี่ยงด้านการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศกับการอ้างว่าในตลาดทุนความเสี่ยงทางระบบเป็นเรื่องสำคัญ ในกรณีที่ความเสี่ยงด้านอัตราแลกเปลี่ยนเป็นความเสี่ยงที่ไม่เกี่ยวกับระบบสามารถแยกแยะได้อย่างชัดเจนว่านักลงทุนมีคุณภาพข้อมูลเดียวกันเกี่ยวกับ บริษัท ในฐานะผู้บริหารซึ่งเป็นสถานการณ์ที่ไม่อาจเกิดขึ้นได้ในทางปฏิบัติ เหตุผลนี้ได้รับผลกระทบจากความเสี่ยงด้านอัตราแลกเปลี่ยนที่มีต่อภาษีที่ บริษัท จ่ายให้ โดยทั่วไปเห็นพ้องกันว่าระบบค้ำประกันจะช่วยป้องกัน บริษัท จากการเสียภาษีเนื่องจากดอกเบี้ยจะหักลดหย่อนภาษีได้ในขณะที่เงินปันผลไม่เป็นเช่นนั้น แต่ขอบเขตที่ บริษัท สามารถเพิ่มอำนาจได้โดยจำกัดความเสี่ยงและต้นทุนของการล้มละลาย บริษัท ที่มีความเสี่ยงสูงกว่าซึ่งอาจเป็น บริษัท ที่ไม่เสี่ยงต่อความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนไม่สามารถยืมเงินได้มากนัก มันเป็นไปได้ว่าอะไรที่ช่วยลดความน่าจะเป็นของการล้มละลายช่วยให้ บริษัท สามารถใช้ประโยชน์ได้มากขึ้นและเพื่อจ่ายภาษีน้อยลงสำหรับกระแสเงินสดจากการดำเนินงานที่กำหนด หากการป้องกันความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนลดภาษีผู้ถือหุ้นจะได้รับประโยชน์จากการป้องกันความเสี่ยง อย่างไรก็ตามงานหนึ่งที่ บริษัท ไม่สามารถดำเนินการได้สำหรับผู้ถือหุ้น: ในกรณีที่บุคคลต้องเผชิญกับความเสี่ยงด้านอัตราแลกเปลี่ยนอันเป็นผลมาจากรูปแบบการใช้จ่ายที่แตกต่างกันพวกเขาจะต้องวางแผนกลยุทธ์การป้องกันความเสี่ยงที่เหมาะสม การจัดการความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนในรูปแบบดั้งเดิมสามารถป้องกันผลตอบแทนที่คาดว่าจะได้รับในสกุลเงินอ้างอิง (Eaker, 1981) การแลกเปลี่ยนเงินตราอัตราดอกเบี้ยอัตราเงินเฟ้อมีการเชื่อมโยงกันโดยผ่านกลุ่มความสัมพันธ์แบบคลาสสิกซึ่งมีการนำเข้าเพื่อลักษณะความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนของ บริษัท ความสัมพันธ์เหล่านี้คือ (1) ทฤษฎีความเท่าเทียมกันในการซื้อซึ่งอธิบายถึงความเชื่อมโยงระหว่างอัตราเงินเฟ้อและอัตราแลกเปลี่ยน (2) ผลกระทบของชาวประมงระหว่างประเทศ (3) ทฤษฎีอัตราดอกเบี้ยที่เป็นกลาง (Forward rate) ซึ่งเกี่ยวข้องกับอัตราแลกเปลี่ยนล่วงหน้าตามอัตราแลกเปลี่ยน ความสัมพันธดังกลาวไดแสดงในรูปที่ 1. ทฤษฎีสัมพันธของ PPP (Purchasing Power Parity) สามารถระบุไดในรูปแบบตาง ๆ แตการนําเสนอที่มากที่สุดคือการเชื่อมโยงการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนกับดัชนีราคาสัมพัทธ์ใน สองประเทศ อัตราการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนความแตกต่างในอัตราเงินเฟ้อความสัมพันธ์เกิดขึ้นจากแนวคิดพื้นฐานที่ว่าในกรณีที่ไม่มีข้อ จำกัด ทางการค้าการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนจะเปลี่ยนแปลงไปในระดับราคาสัมพัทธ์ของทั้งสองประเทศ ในขณะเดียวกันภายใต้เงื่อนไขของการค้าเสรีราคาสินค้าโภคภัณฑ์ที่คล้ายคลึงกันไม่สามารถแตกต่างกันไปได้ระหว่างสองประเทศเนื่องจากอนุญาโตตุลาการจะใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ดังกล่าวจนกว่าจะมีการยกเลิกความแตกต่างของราคา กฎหมายฉบับเดียวนี้นำไปสู่ความคิดที่ว่าสิ่งที่เป็นจริงของสินค้าโภคภัณฑ์หนึ่ง ๆ ควรเป็นจริงของเศรษฐกิจโดยรวม - ระดับราคาในสองประเทศควรเชื่อมโยงกันด้วยอัตราแลกเปลี่ยน - และด้วยเหตุนี้ถึงความคิดที่ว่าแลกเปลี่ยน การเปลี่ยนแปลงอัตราดอกเบี้ยจะเชื่อมโยงกับความแตกต่างของอัตราเงินเฟ้อ International Fisher Effect (IFE) ระบุว่าอัตราดอกเบี้ยจะมีอยู่เฉพาะในกรณีที่อัตราแลกเปลี่ยนคาดว่าจะเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ประโยชน์ของอัตราดอกเบี้ยที่สูงขึ้นจะถูกชดเชยด้วยผลขาดทุนจากการทำธุรกรรมเงินตราต่างประเทศ ผลกระทบจากอัตราผลตอบแทนระหว่างประเทศ (Fisher Effect) สามารถเขียนได้ดังต่อไปนี้อัตราดอกเบี้ยที่คาดว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนความแตกต่างของอัตราดอกเบี้ยในทางปฏิบัติ IFE อนุมานได้ว่าในขณะที่นักลงทุนในประเทศที่ดอกเบี้ยต่ำสามารถแปลงสกุลเงินเป็นสกุลเงินดอลลาร์สหรัฐฯ (ความแตกต่างของอัตราดอกเบี้ย) จะถูกชดเชยด้วยผลขาดทุนที่คาดว่าจะเกิดจากการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ ทฤษฎีอัตราแลกเปลี่ยนที่ไม่เป็นไปตามข้อบ่งชี้ว่าอัตราแลกเปลี่ยนล่วงหน้าเป็นอัตราที่ดีที่สุดและเป็นกลางในการประมาณการอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศที่คาดว่าจะเกิดขึ้นในอนาคต ทฤษฎีนี้มีรากฐานมาจากทฤษฎีตลาดที่มีประสิทธิภาพและถูกสันนิษฐานกันอย่างแพร่หลายและถูกโต้แย้งอย่างกว้างขวางว่าเป็นคำอธิบายที่แม่นยำ อัตราที่คาดไว้เป็นเพียงค่าเฉลี่ย แต่ทฤษฎีของตลาดที่มีประสิทธิภาพบอกเราว่ามันเป็นความคาดหวังที่เป็นกลาง - ว่ามีความเป็นไปได้ที่เท่าเทียมกันของอัตราที่แท้จริงอยู่เหนือหรือต่ำกว่าค่าที่คาดหวัง ทฤษฎีอัตราแลกเปลี่ยนที่เป็นกลางสามารถระบุได้ง่ายๆ: อัตราแลกเปลี่ยนที่คาดการณ์อัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศขณะนี้เราสามารถสรุปผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนที่ไม่คาดคิดของ บริษัท ที่เกี่ยวข้องในระดับสากลได้โดยการวาดบนเงื่อนไขความเท่าเทียมกันเหล่านี้ มีเวลาเพียงพอการแข่งขันและการเก็งกำไรจะทำให้ผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนกับผลตอบแทนของสินทรัพย์ที่จะลดผลกระทบจากความสัมพันธ์ระหว่างอัตราการลดค่าเงินและความแตกต่างของอัตราเงินเฟ้อปัจจัยเหล่านี้จะทำให้ผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงมูลค่าของ บริษัท ลดลง เป็นเพียงหลักการของความเท่าเทียมกันในการซื้อพลังงานและกฎหมายของหนึ่งราคาการดำเนินงานในระดับของ บริษัท ด้านหนี้สินต้นทุนของหนี้สินมีแนวโน้มปรับตัวสูงขึ้นเนื่องจากหนี้สินมีการปรับขึ้นเมื่อสิ้นระยะเวลาตามสัญญาสะท้อนถึงการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนที่คาดว่าจะเกิดขึ้น และผลตอบแทนต่อส่วนของผู้ถือหุ้นจะสะท้อนถึงอัตราผลตอบแทนที่ต้องการในตลาดการแข่งขันซึ่งจะได้รับอิทธิพลจากการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนที่คาดไว้ ทฤษฎีอัตราดอกเบี้ยที่เป็นกลางแสดงให้เห็นว่าการล็อคอัตราแลกเปลี่ยนล่วงหน้ามีผลตอบแทนที่คาดว่าจะได้รับเช่นเดียวกับที่คาดว่าจะได้รับผลกระทบจากภาวะถดถอยของสกุลเงินและโดยเฉลี่ยคาดว่าจะสูงกว่าอัตราแลกเปลี่ยนล่วงหน้า ในระยะยาวก็ดูเหมือนว่า บริษัท ที่ดำเนินงานในการตั้งค่านี้จะไม่ได้รับผลขาดทุนสุทธิหรือกำไร อย่างไรก็ตามเนื่องจากข้อตกลงตามสัญญาหรือที่สำคัญกว่าข้อผูกพันเชิงกลยุทธ์เงื่อนไขความสมดุลเหล่านี้ไม่ค่อยถือในระยะสั้นและระยะปานกลาง ดังนั้นสาระสำคัญของการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศและการจัดการอย่างมีนัยสำคัญทำให้เกิดความเกี่ยวข้องกับการเบี่ยงเบนชั่วคราวเหล่านี้ 4 การระบุการสัมผัส ขั้นตอนแรกในการบริหารความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศคือการรับทราบว่าความเสี่ยงดังกล่าวมีอยู่จริงและการบริหารจัดการความเสี่ยงนั้นเป็นผลประโยชน์ของ บริษัท และผู้ถือหุ้น ขั้นตอนต่อไปคือยากที่จะระบุถึงลักษณะและขนาดของการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ กล่าวคือระบุสิ่งที่มีความเสี่ยงและในทางใด โฟกัสที่นี่คือการสัมผัสของ บริษัท ที่ไม่ใช่สถาบันการเงินหรือมากกว่ามูลค่าของสินทรัพย์ของพวกเขา การเตือนความจำนี้เป็นสิ่งจำเป็นเนื่องจากความเสี่ยงด้านความเสี่ยงจากการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดเกี่ยวกับสินทรัพย์หมายถึงสถาบันการเงิน (แบบง่ายๆ) ซึ่งสินทรัพย์ส่วนใหญ่ประกอบด้วยสินทรัพย์ (กระดาษ) ที่มีผลตอบแทนคงที่ตามสัญญา ได้แก่ รายได้คงที่ สิทธิเรียกร้องไม่ใช่หุ้น เห็นได้ชัดว่าเวลาดังกล่าวสินทรัพย์ของคุณในสกุลเงินที่มีสกุลเงินใช้กับธนาคารและ บริษัท ที่คล้ายคลึงกัน อย่างไรก็ตาม บริษัท ธุรกิจที่ไม่แสวงหากำไรมีสัดส่วนเพียงเล็กน้อยในสินทรัพย์รวมในรูปของลูกหนี้และการเรียกร้องทางการเงินอื่น ๆ สินทรัพย์หลักประกอบด้วยสินค้าคงเหลืออุปกรณ์อาคารพิเศษและสินทรัพย์ที่มีตัวตนอื่น ๆ ซึ่งมักเกี่ยวข้องกับความสามารถทางเทคโนโลยีที่ให้ผลกำไรและมีมูลค่าเพิ่ม แต่น่าเสียดายที่สินทรัพย์ที่แท้จริง (เมื่อเทียบกับสินทรัพย์ในกระดาษ) ไม่ได้รับการติดฉลากด้วยสัญญาณสกุลเงินที่ทำให้การวิเคราะห์ความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนทำได้ง่าย ที่สำคัญที่สุดสถานที่ตั้งของสินทรัพย์ในประเทศคือ - เท่าที่เราจะเห็น - เป็นตัวบ่งชี้ที่เป็นตัวบ่งชี้ได้มากในการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศทั้งหมด งานประเมินผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนต่อองค์กรเริ่มต้นด้วยการวัดค่าความเสี่ยง นั่นคือจำนวนเงินหรือมูลค่าที่มีความเสี่ยง ปัญหานี้ถูกบดบังด้วยข้อเท็จจริงที่ว่าผลลัพธ์ทางการเงินสำหรับองค์กรมีแนวโน้มที่จะได้รับการรวบรวมโดยใช้วิธีการตามหลักการบัญชีคงค้าง แต่น่าเสียดายที่วิธีนี้นำเสนอข้อมูลที่แตกต่างจากที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจทางธุรกิจ ได้แก่ กระแสเงินสดในอนาคตและโปรไฟล์ความเสี่ยงที่เกี่ยวข้อง เป็นผลให้ความพยายามเป็นจำนวนมากใช้จ่าย - ทั้งโดยผู้มีอำนาจตัดสินใจเช่นเดียวกับนักเรียนของความเสี่ยงแลกเปลี่ยน - เพื่อปรับความแตกต่างระหว่างผลกระทบในเวลาของการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนในองค์กรในแง่ของข้อมูลการบัญชีที่อ้างถึง เป็นรายการบัญชีหรือการแปลความเสี่ยง และผลกระทบจากกระแสเงินสดอย่างต่อเนื่องซึ่งเรียกว่าการได้รับผลตอบแทนทางเศรษฐกิจ ทั้งสองแนวคิดมีพื้นฐานในแนวคิดพื้นฐานของการเปิดรับธุรกรรม ความสัมพันธระหวางสามแนวคิดดังกลาวเปนภาพประกอบในเอกสารขอ 2 ในขณะที่แนวคิดดานการสัมผัสถูกวิเคราะหอยางอื่นในคูมือฉบับนี้ แนวคิดพื้นฐานบางอย่างจะถูกทำซ้ำที่นี่เพื่อทำให้บทปัจจุบันมีเนื้อหาที่มีอยู่ 4 (ก) การเปิดเผยในธุรกรรมที่เรียบง่าย ตัวอย่างการทำธุรกรรมโดยทั่วไปเกี่ยวกับการทำธุรกรรม ได้แก่ สัญญาการส่งออกหรือนำเข้าซึ่งทำให้เกิดเงินตราต่างประเทศที่ต้องชำระหรือเจ้าหนี้ เมื่ออัตราแลกเปลี่ยนมีการเปลี่ยนแปลงมูลค่าของธุรกรรมการส่งออกหรือนำเข้าจะได้รับผลกระทบจากสกุลเงินในประเทศ อย่างไรก็ตามเมื่อวิเคราะห์อย่างละเอียดจะเห็นได้ว่าผลความเสี่ยงจากการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศจากการลงทุนทางการเงิน (เงินตราต่างประเทศ) หรือความรับผิดจากเงินตราต่างประเทศ (เงินกู้จากผู้ขาย) ซึ่งเกิดจากการส่งออกหรือนำเข้า เกิดขึ้นในตัวเองผ่านการยืมและให้กู้ยืมจากต่างประเทศที่เป็นอิสระ ดังนั้นสิ่งที่มีส่วนเกี่ยวข้องในที่นี้คือสินทรัพย์และหนี้สินสกุลเงินต่างประเทศซึ่งมีมูลค่าคงที่ตามที่ระบุไว้ แม้ว่าการวิเคราะห์ธุรกรรมแบบเดิมนี้มีความถูกต้องในรูปแบบที่แคบและเป็นทางการ แต่ก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับสถาบันการเงินเท่านั้น ด้วยผลตอบแทนจากสินทรัพย์และหนี้สินทางการเงินที่มีการกำหนดไว้ในระยะเวลาที่กำหนดทำให้สามารถป้องกันความเสี่ยงจากการสูญเสียด้วยความสุจริตโดยการชำระเงินสดล่วงหน้า (ด้วยส่วนลดที่เหมาะสม) ผ่านการรับชำระหนี้ของลูกหนี้หรือโดยใช้สัญญาซื้อขายเงินตราต่างประเทศล่วงหน้า การเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนมีผลกระทบอย่างเป็นระบบต่อความเสี่ยงด้านเครดิต 8 อย่างไรก็ตามสินทรัพย์ที่สำคัญของ บริษัท ที่ไม่ใช่สถาบันการเงินมีผลตอบแทนที่ไม่เป็นไปได้ ได้แก่ รายได้และต้นทุนจากการผลิตและจำหน่ายสินค้าและบริการที่สามารถตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนในรูปแบบต่างๆ . ดังนั้นจึงมีลักษณะโดยอัตราแลกเปลี่ยนแตกต่างจากที่ของ บริษัท ที่มีผลตอบแทนตามสัญญา ในกรณีที่งบกำไรขาดทุนรายได้จากการขายและดอกเบี้ยจะถูกแปลงค่าโดยเฉลี่ยโดยใช้อัตราแลกเปลี่ยนถัวเฉลี่ยที่เกิดขึ้นในระหว่างงวดค่าเสื่อมราคาจะถูกแปลงค่าด้วยอัตราแลกเปลี่ยนในอดีตที่เหมาะสม ค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานทั่วไปและค่าใช้จ่ายในการขายสินค้าบางรายการได้แปลงค่าเป็นเงินบาทโดยใช้อัตราแลกเปลี่ยนในอดีตและอื่น ๆ ตามอัตราตลาดปัจจุบัน C สินทรัพย์และหนี้สินแปลงค่าโดยใช้อัตราดอกเบี้ยปัจจุบันหรืออัตราดอกเบี้ยในวันที่ในงบดุล สินทรัพย์และหนี้สินของ บริษัท ฯ ได้แปลงค่าโดยใช้อัตราแลกเปลี่ยนในอดีต 4 (ข) การเปิดเผยบัญชี แนวคิดเกี่ยวกับการรับรู้บัญชีเกิดขึ้นจากความจำเป็นในการแปลบัญชีที่เป็นสกุลเงินตราต่างประเทศให้เป็นสกุลเงินในประเทศของกิจการที่รายงาน ปัญหาส่วนใหญ่เกิดขึ้นเมื่อองค์กรมี บริษัท ในเครือต่างประเทศที่ดูแลหนังสือในสกุลเงินท้องถิ่นที่เกี่ยวข้อง เพื่อวัตถุประสงค์ในการรวมงบบัญชีเหล่านี้จะต้องแปลเป็นสกุลเงินในรายงานของ บริษัท แม่อย่างใด ในการดำเนินการนี้จะต้องตัดสินใจเกี่ยวกับอัตราแลกเปลี่ยนที่จะใช้สำหรับการแปลบัญชีต่างๆ ในขณะที่งบรายได้ของ บริษัท ในเครือในต่างประเทศมีการแปลโดยทั่วไปในอัตราเฉลี่ยเป็นระยะ ๆ งบดุลก่อให้เกิดความท้าทายที่รุนแรงมากขึ้น ในระดับหนึ่งความยากลำบากนี้ถูกเปิดเผยโดยการต่อสู้ของวิชาชีพบัญชีเพื่อให้เห็นพ้องกับกฎการแปลที่เหมาะสมและการรักษาผลกำไรและความสูญเสียที่เกิดขึ้น การวิเคราะห์เชิงเปรียบเทียบเกี่ยวกับกฎการแปลน่าจะแสดงให้เห็นถึงปัญหาที่เกิดขึ้นได้ดีที่สุด เมื่อเวลาผ่านไป บริษัท ของสหรัฐฯได้ดำเนินการตามรูปแบบการแปลสี่ประเภทโดยสรุปแล้วในเอกสารข้อที่ 3 วิธีการทั้งสี่วิธีนี้ต่างจากผลกระทบที่คาดว่าจะเกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนกับมูลค่าของสินทรัพย์และหนี้สินแต่ละประเภท ด้วยเหตุนี้แต่ละวิธีสามารถระบุได้โดยวิธีแยกสินทรัพย์และหนี้สินออกจากบัญชีที่เปิดเผยดังนั้นจึงแปลงค่าด้วยอัตราปัจจุบันซึ่ง ได้แก่ อัตราดอกเบี้ยในวันที่ในงบดุลและมูลค่าที่ตราไว้ (ยังไม่ได้ตรวจสอบ แต่สอบทานแล้ว) ซึ่งถือว่าเป็นอัตราแลกเปลี่ยนในอดีต ปัจจุบันวิธีการแปลงสินทรัพย์และหนี้สินเป็นประเภทปัจจุบันและไม่หมุนเวียนโดยใช้เกณฑ์การกำหนดอายุเนื่องจากเกณฑ์ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวจะถือว่ามีการเปลี่ยนแปลงในมูลค่าเมื่อสกุลเงินท้องถิ่นแข็งค่าหรืออ่อนค่าลงเมื่อเทียบกับสกุลเงินในประเทศ การสนับสนุนวิธีนี้เป็นเหตุผลทางเศรษฐศาสตร์ที่อัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศมีการกำหนดเป็นหลัก แต่อาจมีการปรับเปลี่ยนเป็นครั้งคราวซึ่งมีแนวโน้มที่จะแก้ไขตัวเองในเวลา สมมติฐานนี้สะท้อนถึงความเป็นจริงในบางช่วงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนที่เกี่ยวกับประเทศอุตสาหกรรมในช่วงของระบบ Bretton Woods อย่างไรก็ตามด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมทางการเงินระหว่างประเทศที่ตามมานี้วิธีการแปลนี้ได้ล้าสมัยไปแล้วในบางประเทศเท่านั้นที่ยังคงใช้อยู่ ภายใต้วิธีการทางการเงินแบบไม่เป็นตัวเงินทุกรายการที่กำหนดไว้อย่างชัดเจนในรูปของหน่วยเงินตราจะได้รับการแปลงค่าตามอัตราแลกเปลี่ยนปัจจุบันโดยไม่คำนึงถึงระยะเวลาที่ครบกำหนด รายการที่ไม่เป็นตัวเงินในงบดุลเช่นสินทรัพย์ที่มีตัวตนแปลงค่าโดยใช้อัตราแลกเปลี่ยน ณ วันที่เกิดรายการ สมมติฐานพื้นฐานที่นี่คือมูลค่าสกุลเงินท้องถิ่นของสินทรัพย์ดังกล่าวจะเพิ่มขึ้น (ลดลง) ทันทีที่มีการลดค่า (การตีราคาใหม่) ในระดับที่ชดเชยการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนอย่างเต็มที่ นี่เป็นสิ่งที่เทียบเท่ากับสิ่งที่เป็นที่รู้จักในทางเศรษฐศาสตร์เช่นเดียวกับกฎหมายของราคาเดียวโดยมีการปรับเปลี่ยนทันที วิธีการแปลแบบเดียวกัน แต่มีความซับซ้อนมากขึ้นสนับสนุนวิธีการชั่วคราวที่เรียกว่า ที่นี่อัตราแลกเปลี่ยนที่ใช้ในการแปลรายการในงบดุลขึ้นอยู่กับวิธีการประเมินค่าที่ใช้สำหรับรายการเฉพาะในงบดุล ดังนั้นหากมีการบันทึกรายการในงบดุลของ บริษัท ในเครือตามมูลค่าปัจจุบันให้ใช้อัตราแลกเปลี่ยนปัจจุบัน รายการที่บันทึกในราคาทุนเดิมจะถูกแปลงค่าด้วยอัตราแลกเปลี่ยนในอดีต ด้วยเหตุนี้วิธีนี้จะประสานเวลาในการประเมินค่าด้วยวิธีการแปล ตราบเท่าที่ บริษัท ในเครือต่างประเทศจัดทำงบดุลภายใต้หลักการค่าใช้จ่ายทางประวัติศาสตร์แบบดั้งเดิมวิธีการชั่วคราวจะให้ผลเหมือนกันกับวิธีการทางการเงินแบบไม่เป็นตัวเงิน อย่างไรก็ตามเมื่อใช้การบัญชีมูลค่าปัจจุบันนั่นคือเมื่อบัญชีมีการปรับอัตราเงินเฟ้อแล้ววิธีการแบบชั่วคราวจะเรียกใช้อัตราแลกเปลี่ยนปัจจุบันตลอดงบดุล วิธีการแบบชั่วคราวให้แนวคิดพื้นฐานสำหรับมาตรฐานการบัญชีการเงินมาตรฐาน 8 (FAS 8) ซึ่งมีผลบังคับใช้ในปีพ. ศ. 2519 สำหรับ บริษัท ที่อยู่ในสหรัฐและ บริษัท ที่ไม่ใช่ของสหรัฐฯทั้งหมดที่ต้องปฏิบัติตามหลักการบัญชีของสหรัฐอเมริกาเพื่อระดมทุน ในตลาดสาธารณะของสหรัฐอเมริกา วิธีการชั่วคราวแสดงให้เห็นถึงประเด็นทั่วไป: ความสัมพันธ์ระหว่างการแปลและวิธีการประเมินค่าเพื่อการบัญชี เมื่อวิธีการประเมินค่าให้ผลลัพธ์ที่ไม่สะท้อนถึงความเป็นจริงทางเศรษฐกิจการแปลจะไม่สามารถแก้ไขปัญหาการขาดแคลนดังกล่าวได้ แต่จะทำให้การบิดเบือนปรากฏชัดมาก เพื่อแสดงให้เห็นถึงประเด็นนี้: บริษัท ที่มีการถือครองอสังหาริมทรัพย์ในต่างประเทศที่ได้รับทุนจากการจำนองในสกุลเงินท้องถิ่นพบว่าภายใต้ FAS 8 รายได้ของ บริษัท เหล่านั้นอาจมีผลขาดทุนและเกิดการแปลงเป็นจำนวนมาก เนื่องจากมูลค่าของสินทรัพย์ยังคงมีอยู่เนื่องจากมีการบันทึกบัญชีด้วยราคาทุนเดิมและแปลงค่าตามอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศในขณะที่มูลค่าของหนี้สินในสกุลเงินในประเทศของ บริษัท เพิ่มขึ้นหรือลดลงเมื่อเกิดการกระตุกของอัตราแลกเปลี่ยนระหว่างวันที่รายงาน . ในทางกลับกัน บริษัท ในสหรัฐฯที่ บริษัท ในเครือในต่างประเทศผลิตสินค้าที่มีการซื้อขายระหว่างประเทศ (แร่หรือน้ำมัน) รู้สึกสะดวกสบายในการประเมินมูลค่าสินทรัพย์ของตนเป็นจำนวนมาก อันที่จริงหมวดหมู่ในภายหลังของ บริษัท เหล่านี้คือกลุ่มที่ไม่ชอบการเปลี่ยนไปใช้วิธีอัตราดอกเบี้ยในปัจจุบันเลย สินทรัพย์และหนี้สินทั้งหมดได้แปลงค่าโดยใช้อัตราแลกเปลี่ยน ณ วันที่รายงาน พวกเขาพบข้อสันนิษฐานว่ามูลค่าของสินทรัพย์ทั้งหมด (สกุลเงินท้องถิ่นของ บริษัท ในเครือต่างประเทศที่กำหนด) จะเปลี่ยนไปตามสัดส่วนโดยตรงกับการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนไม่ได้สะท้อนถึงความเป็นจริงทางเศรษฐกิจของธุรกิจของพวกเขา เพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการที่ขัดแย้งกันของ บริษัท ในสถานการณ์ที่แตกต่างกันและยังคงรักษาความคล้ายคลึงและความสามารถในการเปรียบเทียบได้เมื่อปลายปี 1981 คณะกรรมการมาตรฐานการบัญชีการเงินได้ออกมาตรฐาน 52 แทนมาตรฐาน 8 FAS 52 ตามที่อ้างถึงโดยทั่วไปใช้วิธี currentcurrent เป็นกฎการแปลขั้นพื้นฐาน ในขณะเดียวกันก็ช่วยบรรเทาผลกระทบโดยการอนุญาตให้ บริษัท ย้ายขาดทุนจากการแปลโดยตรงไปยังบัญชีย่อยย่อยพิเศษในส่วนของมูลค่าสุทธิในงบดุลแทนการปรับรายได้ในปัจจุบัน บทบัญญัติหลังนี้อาจถูกมองว่าเป็นเพียงกลไกที่ไม่มีสารมากนักโดยให้ฟังก์ชันการส่งสัญญาณที่ดีที่สุดซึ่งแสดงให้เห็นถึงผู้ใช้ข้อมูลบัญชีที่ว่ากำไรและขาดทุนจากการแปลงสภาพมีลักษณะแตกต่างจากรายการปกติที่พบในงบกำไรขาดทุน นวัตกรรมที่สำคัญยิ่งกว่าของ FAS 52 คือแนวคิดเกี่ยวกับสกุลเงินที่ใช้ในการทำงานซึ่งจะช่วยให้ บริษัท มีโอกาสในการระบุสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจที่สำคัญและเลือกสกุลเงินที่เหมาะสม (functional) สำหรับแต่ละ บริษัท ในต่างประเทศ วิธีการนี้สะท้อนให้เห็นถึงการรับรู้อย่างเป็นทางการโดยวิชาชีพบัญชีว่าตำแหน่งของกิจการไม่จำเป็นต้องระบุสกุลเงินที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจเฉพาะ ดังนั้น FAS 52 หมายถึงความพยายามที่จะคำนึงถึงความจริงที่ว่าการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนส่งผลกระทบต่อ บริษัท ต่างๆในรูปแบบต่างๆและกฎระเบียบที่เข้มงวดและทั่วไปที่ใช้ในสถานการณ์ที่แตกต่างกันในลักษณะเดียวกันจะเป็นข้อมูลที่ทำให้เข้าใจผิด เพื่อปรับให้เข้ากับความหลากหลายของชีวิตจริง FAS 52 ต้องกลายเป็นเรื่องที่ค่อนข้างซับซ้อน ต่อไปนี้เป็นแผนผังถนนสั้น ๆ ตามตรรกะของมาตรฐานนั้น ในการใช้ FAS 52 บริษัท และนักบัญชีต้องทำการตัดสินใจสองครั้งตามลำดับ First, they must determine the functional currency of the entity whose accounts are to be consolidated. For all practical purposes, the choice here is between local currency and the U. S. dollar. In essence, there are a number of specific criteria which provide guidelines for this determination. As usual, extreme cases are relatively easily classified: a foreign affiliate engaged in retailing local goods and services will have the local currency as its functional currency, while a border plant that receives the majority of its inputs from abroad and ships the bulk of the output outside of the host country will have the dollar as its functional currency. If the functional currency is the dollar, foreign currency items on its balance sheet will have to be restated into dollars and any gains and losses are moved through the income statement, just as under FAS 8. If, on the other hand, the functional currency is determined to be the local currency, a second issue arises: whether or not the entity operates in a high inflation environment. High inflation countries are defined as those whose cumulative three-year inflation rate exceeds 100 percent. In that case, essentially the same principles as in FAS 8 are followed. In the case where the cumulative inflation rate falls short of 100 percent, the foreign affiliates books are to be translated using the current exchange rate for all items, and any gains or losses are to go directly as a charge or credit to the equity accounts. FAS 52 has a number of other fairly complex provisions regarding the treatment of hedge contracts, the definition of transactional gains and losses, and the accounting for intercompany transactions. In essence, FAS 52 allows management much more flexibility to present the impact of exchange rate variations in accordance with perceived economic reality by the same token, it provides greater scope for manipulation of reported earnings and it reduces comparability of financial data for different firms. 4 (d) Critique of the Accounting Model of Exposure Even with the increased flexibility of FAS 52, users of accounting information must be aware that there are three system sources of error that can mislead those responsible for exchange risk management (Adler, 1982): 1. Accounting data do not capture all commitments of the firm that give rise to exchange risk. 2. Because of the historical cost principle, accounting values of assets and liabilities do not reflect the respective contribution to total expected net cash flow of the firm. 3. Translation rules do not distinguish between expected and unexpected exchange rate changes. Regarding the first point, it must be recognized that normally, commitments entered into by the firm in terms of foreign exchange, a purchase or a sales contract, for example, will not be booked until the merchandise has been shipped. At best, such obligations are shown as contingent liabilities. More importantly, accounting data reveals very little about the ability of the firm to change costs, prices and markets quickly. Alternatively, the firm may be committed by strategic decisions such as investment in plant and facilities. Such commitments are important criteria in determining the existence and magnitude of exchange risk. The second point surfaced in our discussion of the temporal method: whenever asset values differ from market values, translation--however sophisticated--will not redress this original shortcoming. Thus, many of the perceived problems of FAS 8 had their roots not so much in translation, but in the fact that in an environment of inflation and exchange rate changes, the lack of current value accounting frustrates the best translation efforts. Finally, translation rules do not take account of the fact that exchange rate changes have two components: (1) expected changes that are already reflected in the prices of assets and the costs of liabilities (relative interest rates) and (2) the real goods and services . the basic rationale for corporate foreign exchange exposure management is to shield net cash flows, and thus the value of the enterprise, from unanticipated exchange rate changes. This thumbnail sketch of the economic foreign exchange exposure concept has a number of significant implications, some of which seem to be at variance with frequently used ideas in the popular literature and apparent practices in business firms. Specifically, there are implications regarding (1) the question of whether exchange risk originates from monetary or nonmonetary transactions, (2) a reevaluation of traditional perspectives such as transactions risk, and (3) the role of forecasting exchange rates in the context of corporate foreign exchange risk management. 4 (f) Contractual versus Noncontractual Returns An assessment of the nature of the firms assets and liabilities and their respective cash flows shows that some are contractual, i. e. fixed in nominal, monetary terms. Such returns, earnings from fixed interest securities and receivables, for example, and the negative returns on various liabilities are relatively easy to analyze with respect to exchange rate changes: when they are denominated in terms of foreign currency, their terminal value changes directly in proportion to the exchange rate change. Thus, with respect to financial items, the firm is concerned only about net assets or liabilities denominated in foreign currency, to the extent that maturities (actually, durations of asset classes) are matched. What is much more difficult, however, is to gauge the impact of an exchange rate change on assets with noncontractual returns. While conventional discussions of exchange risk focus almost exclusively on financial assets, for trading and manufacturing firms at least, such assets are relatively less important than others. Indeed, equipment, real estate, buildings and inventories make the decisive contribution to the total cash flow of those firms. (Indeed companies frequently sell financial assets to banks, factors, or captive finance companies in order to leave banking to bankers and instead focus on the management of core assets) And returns on such assets are affected in quite complex ways by changes in exchange rates. The most essential consideration is how the prices and costs of the firm will react in response to an unexpected exchange rate change. For example, if prices and costs react immediately and fully to offset exchange rate changes, the firms cash flows are not exposed to exchange risk since they will not be affected in terms of the base currency. Example of the Effect of Devaluation on Inventory Assume the French subsidiary of a U. S. corp. has an inventory destined for sale to Germany. Exchange rates are as follows: before devaluation 1 FF .15 .30 DM after devaluation 1 FF .12 .20 DM WHAT DOES THE EFFECT OF EXCHANGE RATE CHANGES ON OPERATIONAL CASH FLOWS DEPEND ON 1. VOLUME EFFECTS (compensate for changes in profit margins) 2. PRICING FLEXIBILITY (change in margins to offset effect of exchange rate change) 3. DIVERSIFICATION of markets for inputs and outputs 4. PRODUCTION AND SALES FLEXIBILITY (ability to shift markets and sources quickly) Inventories may serve as a good illustration of this proposition. The value of an inventory in a foreign subsidiary is determined not only by changes in the exchange rate, but also by a subsequent price change of the product--to the extent that the underlying cause of this price change is the exchange rate change. Thus, the dollar value of an inventory destined for export may increase when the currency of the destination country appreciates, provided its local currency prices do not decrease by the full percentage of the appreciation. Exhibit 4 provides a numerical illustration. The effect on the local currency price depends, in part, on competition in the market. The behavior of foreign and local competitors, in turn, depends on capacity utilization, market share objectives, likelihood of cost adjustments and a host of other factors. Of course, firms are not only interested in the value change or the behavior of cash flows of a single asset, but rather in the behavior of all cash flows. Again, price and cost adjustments need to be analyzed. For example, a firm that requires raw materials from abroad for production will usually find its stream of cash outlays going up when its local currency depreciates against foreign currencies. Yet the depreciation may cause foreign suppliers to lower prices in terms of foreign currencies for the purpose of maintaining market share. WHAT IS ECONOMIC EXPOSURE PDVSA, the Venezuelan state-owned oil company, recently set up an oil refinery near Rotterdam, The Netherlands for shipment to Germany and other continental European countries. The firm planned to invoice its clients in ECU, the official currency unit of the European Community. The treasurer is considering sources of long term financing. In the past all long term finance has been provided by the parent company, but working capital required to pay local salaries and expenses has been financed in Dutch guilders. The treasurer is not sure whether the short term debt should be hedged, or what currency to issue long term debt in. This is an example of a situation where the definition of exposure has a direct impact on the firms hedging decisions. Translation exposure has to do with the location of the assets . which in this case would be a totally misleading measure of the effect of exchange rate changes on the value of the unit. After all, the oil comes from Venezuela and is shipped to Germany: its temporary resting place, be it a refinery in Rotterdam or a tanker en route to Germany, has no import. Both provide value added, but neither determine the currency of revenues. So financing should definitely not be done in Dutch guilders. Transactions exposure has to do with the currency of denomination of assets like accounts receivable or payable. Once sales to Germany have been made and invoicing in ECU has taken place, PDVSA-Netherlands has contractual, ECU-denominated assets that should be financed or hedged with ECU. For future sales, however, PDVSA-Netherlands does not have exposure to the ECU. This is because the currency of determination is the U. S. dollar. Economic exposure is tied to the currency of determination of revenues and costs. Since the world market price of oil is dollars, this is the effective currency in which PDVSAs future sales to Germany are made. If the ECU rises against the dollar, PDVSA must adjust its ECU price down to match those of competitors like Aramco. If the dollar rises against the ECU, PDVSA can and should raise prices to keep the dollar price the same, since competitors would do likewise. Clearly the currency of determination is influenced by the currency in which competitors denominate prices. 4 (g) Currency of denomination versus currency of determination One of the central concepts of modern international corporate finance is the distinction between the currency in which cash flows are denominated and the currency that determines the size of the cash flows. In the example in the previous section, it does not matter whether, as a matter of business practice, the firm may contract, be invoiced in, and pay for each individual shipment in its own local currency. If foreign exporters do not provide price concessions, the cash outflow of the importer behaves just like a foreign currency cash flow even though payments are made in local currency, they occur in greater amounts. As a result, the cash flow, even while denominated in local currency, is determined by the relative value of the foreign currency. The functional currency concept introduced in FAS 52 is similar to the currency of determination -- but not exactly. The currency of determination refers to revenue and operating expense flows, respectively the functional currency concept pertains to an entity as a whole, and is, therefore, less precise. To complicate things further, the currency of recording . that is, the currency in which the accounting records are kept, is yet another matter. For example, any debt contracted by the firm in foreign currency will always be recorded in the currency of the country where the corporate entity is located . However, the value of its legal obligation is established in the currency in which the contract is denominated. An example of the importance of these distinctions may be found in Exhibit 5. It is possible, therefore, that a firm selling in export markets may record assets and liabilities in its local currency and invoice periodic shipments in a foreign currency and yet, if prices in the market are dominated by transactions in a third country, the cash flows received may behave as if they were in that third currency. To illustrate: a Brazilian firm selling coffee to West Germany may keep its records in cruzeiros, invoice in German marks, and have DM-denominated receivables, and physically collect DM cash flow, only to find that its revenue stream behaves as if it were in U. S. dollars This occurs because DM-prices for each consecutive shipment are adjusted to reflect world market prices which, in turn, tend to be determined in U. S. dollars. The significance of this distinction is that the currency of denomination is (relatively) readily subject to management discretion, through the choice of invoicing currency. Prices and cash flows, however, are determined by competitive conditions which are beyond the immediate control of the firm. Yet an additional dimension of exchange risk involves the element of time . In the very short run, virtually all local currency prices for real goods and services (although not necessarily for financial assets) remain unchanged after an unexpected exchange rate change. However, over a longer period of time, prices and costs move inversely to spot rate changes the tendency is for Purchasing Power Parity and the Law of One Price to hold. In reality, this price adjustment process takes place over a great variety of time patterns. These patterns depend not only on the products involved, but also on market structure, the nature of competition, general business conditions, government policies such as price controls, and a number of other factors. Considerable work has been done on the phenomenon of pass-through of price changes caused by (unexpected) exchange rate changes. And yet, because all the factors that determine the extent and speed of pass-through are very firm-specific and can be analyzed only on a case-by-case basis at the level of the operating entity of the firm (or strategic business unit), generalizations remain difficult to make. Exhibit 6 summarizes the firm-specific effects of exchange rate changes on operating cash flows. Conceptually, though, it is important to determine the time frame within which the firm cannot react to (unexpected) rate changes by (1) raising prices (2) changing markets for inputs and outputs andor (3) adjusting production and sales volumes. Sometimes, at least one of these reactions is possible within a relatively short time at other times the firm is locked-in through contractual or strategic commitments extending considerably into the future. Indeed, those firms which are free to react instantaneously and fully to adverse (unexpected) rate changes are not subject to exchange risk. A further implication of the time-frame element is that exchange risk stems from the firms position when its cash flows are, for a significant period, exposed to (unexpected) exchange rate changes, rather than the risk resulting from any specific international involvement. Thus, companies engaged purely in domestic transactions but who have dominant foreign competitors may feel the effect of exchange rate changes in their cash flows as much or even more than some firms that are actively engaged in exports, imports, or foreign direct investment. 6 MANAGING ECONOMIC EXPOSURE 6 (a) Economic Effects of Unanticipated Exchange Rate Changes on Cash Flows . From this analytical framework, some practical implications emerge for the assessment of economic exposure. First of all, the firm must project its cost and revenue streams over a planning horizon that represents the period of time during which the firm is locked-in, or constrained from reacting to (unexpected) exchange rate changes. It must then assess the impact of a deviation of the actual exchange rate from the rate used in the projection of costs and revenues. STEPS IN MANAGING ECONOMIC EXPOSURE 1. Estimation of planning horizon as determined by reaction period. 2. Determination of expected future spot rate. 3. Estimation of expected revenue and cost streams, given the expected spot rate. 4. Estimation of effect on revenue and expense streams for unexpected exchange rate changes. 5. Choice of appropriate currency for debt denomination. 6. Estimation of necessary amount of foreign currency debt. 7. Determination of average interest period of debt. 8. Selection between direct or indirect debt denomination. 9. Decision on trade-off between arbitrage gains vs. exchange risk stemming from exposure in markets where rates are distorted by controls. 10. Decision about residual risk: consider adjusting business strategy. Subsequently, the effects on the various cash flows of the firm must be netted over product lines and markets to account for diversification effects where gains and losses could cancel out, wholly or in part. The remaining net loss or gain is the subject of economic exposure management. For a multiunit, multiproduct, multinational corporation the net exposure may not be very large at all because of the many offsetting effects.7 By contrast, enterprises that have invested in the development of one or two major foreign markets are typically subject to considerable fluctuations of their net cash flows, regardless of whether they invoice in their own or in the foreign currency. For practical purposes, three questions capture the extent of a companys foreign exchange exposure. 1. How quickly can the firm adjust prices to offset the impact of an unexpected exchange rate change on profit margins 2. How quickly can the firm change sources for inputs and markets for outputs Or, alternatively, how diversified are a companys factor and product markets 3. To what extent do volume changes, associated with unexpected exchange rate changes, have an impact on the value of assets Normally, the executives within business firms who can supply the best estimates on these issues tend to be those directly involved with purchasing, marketing, and production. Finance managers who focus exclusively on credit and foreign exchange markets may easily miss the essence of corporate foreign exchange risk. 6 (b) Financial versus operating strategies for hedging. When operating (cash) inflows and (contractual) outflows from liabilities are affected by exchange rate changes, the general principle of prudent exchange risk management is: any effect on cash inflows and outflows should cancel out as much as possible. This can be achieved by maneuvering assets, liabilities or both. When should operations -- the asset side -- be used We have demonstrated that exchange rate changes can have tremendous effects on operating cash flows. Does it not therefore make sense to adjust operations to hedge against these effects Many companies, such as Japanese auto producers, are now seeking flexibility in production location, in part to be able to respond to large and persistent exchange rate changes that make production much cheaper in one location than another. Among the operating policies are the shifting of markets for output, sources of supply, product-lines, and production facilities as a defensive reaction to adverse exchange rate changes. Put differently, deviations from purchasing power parity provide profit opportunities for the operations-flexible firm. This philosophy is epitomized in the following quotation. It has often been joked at Philips that in order to take advantage of currency movements, it would be a good idea to put our factories aboard a supertanker, which could put down anchor wherever exchange rates enable the company to function most efficiently. In the present currency markets. this would certainly not be a suitable means of transport for taking advantage of exchange rate movements. An aeroplane would be more in line with the requirements of the present era. The problem is that Philips production could not fit into either craft. It is obvious that such measures will be very costly, especially if undertaken over a short span of time. it follows that operating policies are not the tools of choice for exchange risk management. Hence operating policies which have been designed to reduce or eliminate exposure will only be undertaken as a last resort, when less expensive options have been exhausted. It is not surprising, therefore, that exposure management focuses not on the asset side, but primarily on the liability side of the firms balance sheet. Exhibit 7 provides a summary of the steps involved in managing economic exposure. Whether and how these steps should be implemented depends first, on the extent to which the firm wishes to rely on currency forecasting to make hedging decisions, and second, on the range of hedging tools available and their suitability to the task. These issues are addressed in the next two sections. 5 GUIDELINES FOR CORPORATE FORECASTING OF EXCHANGE RATES Academics and practitioners have sought the determinants of exchange rate changes ever since there were currencies. Many students have learned about the balance of trade and how the more a country exports, the more demand there is for its currency, and so the stronger is its exchange rate. In practice, the story is a lot more complex. Research in the foreign exchange markets have come a long way since the days when international trade was thought to be the dominant factor determining the level of the exchange rate. Monetary variables, capital flows, rational expectations and portfolio balance are all now understood to factor into the determination of currencies in a floating exchange rate system. Many models have been developed to explain and to forecast exchange rates. No model has yet proved to be the definitive one, perhaps because the structure of the worlds economies and financial markets are undergoing such rapid evolution. Corporations nevertheless avidly seek ways to predict currencies, in order to decide when and when not to hedge. The models they use are typically one or more of the following kinds: political event analysis . or fundamental . or technical . Academic students of international finance, in contrast, find strong empirical support for the role of arbitrage in global financial markets, and for the view that exchange rates exhibit behavior that is characteristic of other speculative asset markets. Exchange rates react quickly to news. Rates are far more volatile than changes in underlying economic variables they are moved by changing expectations, and hence are difficult to forecast. In a broad sense they are efficient, but tests of efficiency face inherent obstacles in testing the precise nature of this efficiency directly. The central efficient market model is the unbiased forward rate theory introduced earlier. It says that the forward rate equals the expected future level of the spot rate. Because the forward rate is a contractual price, it offers opportunities for speculative profits for those who correctly assess the future spot price relative to the current forward rate. Specifically, risk neutral players will seek to make a profit their forecast differs from the forward rate, so if there are enough such participants the forward rate will always be bid up or down until it equals the expected future spot. Because expectations of future spot rates are formed on the basis of presently available information (historical data) and an interpretation of its implication for the future, they tend to be subject to frequent and rapid revision. The actual future spot rate may therefore deviate markedly from the expectation embodied in the present forward rate for that maturity. The actual exchange rate may deviate from the expected by some random error. As is indicated in Exhibit 8, in an efficient market the forecasting error will be distributed randomly, according to some probability distribution, with a mean equal to zero. An implication of this is that todays forecast, as represented by the forward rate, is equal to yesterdays forward plus some random amount. In other words, the forward rate itself follows a random walk. Another way of looking at these errors to consider them as speculative profits or losses: what you would gain or lose of you consistently bet against the forward rate. Can they be consistently positive or negative A priori reasoning suggests that this should not be the case. Otherwise one would have to explain why consistent losers do not quit the market, or why consistent winners are not imitated by others or do not increase their volume of activity, thus causing adjustment of the forward rate in the direction of their expectation. Barring such explanation, one would expect that the forecast error is sometimes positive, sometimes negative, alternating in a random fashion, driven by unexpected events in the economic and political environment. Rigorously tested academic models have cast doubt on the pure unbiased forward rate theory of efficiency, and demonstrated the presence of speculative profit opportunities (for example, by the use of filter rules). However it is also logical to suppose that speculators will bear foreign exchange risk only if they are compensated with a risk premium. Are the above-zero expected returns excessive in a risk-adjusted sense Given the small size of the bias in the forward exchange market, and the magnitude of daily currency fluctuations, the answer is probably not. As a result of their finding that the foreign exchange markets are among the worlds most efficient, academics argue the exchange rate forecasting by corporations, in the sense of trying to beat the market, plays a role only under very special circumstances. Indeed few firms are actively decide to commit real assets in order to take currency positions. Rather, they get involved with foreign currencies in the course of pursuing profits from the exploitation of a competitive advantage rather than being based on currency expectations, this advantage is based on expertise in such areas as production, marketing, the organization of people, or other technical resources. If someone does have special expertise in forecasting foreign exchange rates, such skills can usually be put to use without incurring the risks and costs of committing funds to other than purely financial assets. Most finance managers of nonfinancial enterprises concentrate on producing and selling goods they should find themselves acting as speculative foreign exchange traders only because of an occasional opportunity encountered in the course of their normal operations. Only when foreign exchange markets are systematically distorted by government controls on financial institutions do the operations of trading and manufacturing firms provide an opportunity to move funds and gain from purely financial transactions. Exhibit 9 offers a flowchart of criteria for forecasting and hedging decisions. Forecasting exchange rate changes, however, is important for planning purposes. To the extent that all significant managerial tasks are concerned with the future, anticipated exchange rate changes are a major input into virtually all decisions of enterprises involved in and affected by international transactions. However, the task of forecasting foreign exchange rates for planning and decision-making purposes, with the purpose of determining the most likely exchange rate, is quite different from attempting to beat the market in order to derive speculative profits. Expected exchange rate changes are revealed by market prices when rates are free to reach their competitive levels. Organized futures or forward markets provide inexpensive information regarding future exchange rates, using the best available data and judgment. Thus, whenever profit-seeking, well-informed traders can take positions, forward rates, prices of future contracts, and interest differentials for instruments of similar riskiness (but denominated in different currencies), provide good indicators of expected exchange rates. In this fashion, an input for corporate planning and decision-making is readily available in all currencies where there are no effective exchange controls. The advantage of such market-based rates over in-house forecasts is that they are both less expensive and more likely to be accurate. Market rates are determined by those who tend to have the best information and track-record incompetent market participants lose money and are eliminated. The nature of this market-based expected exchange rate should not lead to confusing notions about the accuracy of prediction. In speculative markets, all decisions are made on the basis of interpretation of past data however, new information surfaces constantly. Therefore, market-based forecasts rarely will come true. The actual price of a currency will either be below or above the rate expected by the market. If the market knew which would be more likely, any predictive bias quickly would be corrected. Any predictable, economically meaningful bias would be corrected by the transactions of profit-seeking transactors. Example: Hedging with a Forward Contract Janet Fredericks, Foreign Exchange Manager at Murray Chemical, was informed that Murray was selling 25,000 tonnes of naphtha to Canada for a total price of C11,500,000, to be paid upon delivery in two months time. To protect her company, she arranged to sell 11.5 million Canadian dollars forward to the Royal Bank of Montreal. The two month forward contract price was US0.8785 per Canadian dollar. Two months and two days later, Fredericks received US10,102,750 from RBM and paid RBM C11,500,000, the amount received from Murrays customer. The importance of market-based forecasts for a determination of the foreign exchange exposure of the firm is that of a benchmark against which the economic consequences of deviations must be measured. This can be put in the form of a concrete question: How will the expected net cash flow of the firm behave if the future spot exchange rate is not equal to the rate predicted by the market when commitments are made The nature of this kind of forecast is completely different from trying to outguess the foreign exchange markets 7 TOOLS AND TECHNIQUES FOR THE MANAGEMENT OF FOREIGN EXCHANGE RISK In this section we consider the relative merits of several different tools for hedging exchange risk, including forwards, futures, debt, swaps and options. We will use the following criteria for contrasting the tools. First, there are different tools that serve effectively the same purpose. Most currency management instruments enable the firm to take a long or a short position to hedge an opposite short or long position. Thus one can hedge a DM payment using a forward exchange contract, or debt in DM, or futures or perhaps a currency swap. In equilibrium the cost of all will be the same, according to the fundamental relationships of the international money market as illustrated in Exhibit 1. They differ in details like default risk or transactions costs, or if there is some fundamental market imperfection. indeed in an efficient market one would expect the anticipated cost of hedging to be zero. This follows from the unbiased forward rate theory. Second, tools differ in that they hedge different risks. In particular, symmetric hedging tools like futures cannot easily hedge contingent cash flows: options may be better suited to the latter. 7 (a) Tools and techniques: foreign exchange forwards Foreign exchange is, of course, the exchange of one currency for another. Trading or dealing in each pair of currencies consists of two parts, the spot market . where payment (delivery) is made right away (in practice this means usually the second business day), and the forward market . The rate in the forward market is a price for foreign currency set at the time the transaction is agreed to but with the actual exchange, or delivery, taking place at a specified time in the future. While the amount of the transaction, the value date, the payments procedure, and the exchange rate are all determined in advance, no exchange of money takes place until the actual settlement date . This commitment to exchange currencies at a previously agreed exchange rate is usually referred to as a forward contract . Forward contracts are the most common means of hedging transactions in foreign currencies, as the example in Exhibit 10 illustrates. The trouble with forward contracts, however, is that they require future performance, and sometimes one party is unable to perform on the contract. When that happens, the hedge disappears, sometimes at great cost to the hedger. This default risk also means that many companies do not have access to the forward market in sufficient quantity to fully hedge their exchange exposure. For such situations, futures may be more suitable. 7 (b) Currency futures Outside of the interbank forward market, the best-developed market for hedging exchange rate risk is the currency futures market. In principle, currency futures are similar to foreign exchange forwards in that they are contracts for delivery of a certain amount of a foreign currency at some future date and at a known price. In practice, they differ from forward contracts in important ways. One difference between forwards and futures is standardization. Forwards are for any amount, as long as its big enough to be worth the dealers time, while futures are for standard amounts, each contract being far smaller that the average forward transaction. Futures are also standardized in terms of delivery date. The normal currency futures delivery dates are March, June, September and December, while forwards are private agreements that can specify any delivery date that the parties choose. Both of these features allow the futures contract to be tradable. Another difference is that forwards are traded by phone and telex and are completely independent of location or time. Futures, on the other hand, are traded in organized exchanges such the LIFFE in London, SIMEX in Singapore and the IMM in Chicago. But the most important feature of the futures contract is not its standardization or trading organization but in the time pattern of the cash flows between parties to the transaction. In a forward contract, whether it involves full delivery of the two currencies or just compensation of the net value, the transfer of funds takes place once: at maturity. With futures, cash changes hands every day during the life of the contract, or at least every day that has seen a change in the price of the contract. This daily cash compensation feature largely eliminates default risk. Thus forwards and futures serve similar purposes, and tend to have identical rates, but differ in their applicability. Most big companies use forwards futures tend to be used whenever credit risk may be a problem. 7 (c) Debt instead of forwards or futures Debt -- borrowing in the currency to which the firm is exposed or investing in interest-bearing assets to offset a foreign currency payment -- is a widely used hedging tool that serves much the same purpose as forward contracts. Consider an example. In Exhibit 10, Fredericks sold Canadian dollars forwards. Alternatively she could have used the Eurocurrency market to achieve the same objective. She would borrow Canadian dollars, which she would then change into francs in the spot market, and hold them in a US dollar deposit for two months. When payment in Canadian dollars was received from the customer, she would use the proceeds to pay down the Canadian dollar debt. Such a transaction is termed a money market hedge . The cost of this money market hedge is the difference between the Canadian dollar interest rate paid and the US dollar interest rate earned. According to the interest rate parity theorem . the interest differential equals the forward exchange premium, the percentage by which the forward rate differs from the spot exchange rate. So the cost of the money market hedge should be the same as the forward or futures market hedge, unless the firm has some advantage in one market or the other. The money market hedge suits many companies because they have to borrow anyway, so it simply is a matter of denominating the companys debt in the currency to which it is exposed. that is logical. but if a money market hedge is to be done for its own sake, as in the example just given, the firm ends up borrowing from one bank and lending to another, thus losing on the spread. This is costly, so the forward hedge would probably be more advantageous except where the firm had to borrow for ongoing purposes anyway. 7 (d) Currency options Many companies, banks and governments have extensive experience in the use of forward exchange contracts. With a forward contract one can lock in an exchange rate for the future. There are a number of circumstances, however, where it may be desirable to have more flexibility than a forward provides. For example a computer manufacturer in California may have sales priced in U. S. dollars as well as in German marks in Europe. Depending on the relative strength of the two currencies, revenues may be realized in either German marks or dollars. In such a situation the use of forward or futures would be inappropriate: theres no point in hedging something you might not have. What is called for is a foreign exchange option: the right, but not the obligation, to exchange currency at a predetermined rate. A foreign exchange option is a contract for future delivery of a currency in exchange for another, where the holder of the option has the right to buy (or sell) the currency at an agreed price, the strike or exercise price, but is not required to do so. The right to buy is a call the right to sell, a put . For such a right he pays a price called the option premium . The option seller receives the premium and is obliged to make (or take) delivery at the agreed-upon price if the buyer exercises his option. In some options, the instrument being delivered is the currency itself in others, a futures contract on the currency. American options permit the holder to exercise at any time before the expiration date European options, only on the expiration date. Steve Yamamoto of Frito-Lay had just agreed to purchase I5 million worth of potatoes from his supplier in County Cork, Ireland. Payment of the five million punt was to be made in 245 days time. The dollar had recently plummeted against all the EMS currencies and Yamamoto wanted to avoid any further rise in the cost of imports. He viewed the dollar as being extremely instable in the current environment of economic tensions. Having decided to hedge the payment, he had obtained dollarpunt quotes of 2.25 spot, 2.19 for 245 days forward delivery. His view, however, was that the dollar was bound to rise in the next few months, so he was strongly considering purchasing a call option instead of buying the punt forward. At a strike price of 2.21, the best quote he had been able to obtain was from the Ballad Bank of Dublin, who would charge a premium of 0.85 of the principal. Yamamoto decided to buy the call option. In effect, he reasoned, Im paying for downside protection while not limiting the possible savings I could reap if the dollar does recover to a more realistic level. In a highly volatile market where crazy currency values can be reached, options make more sense than taking your chances in the market, and youre not locked into a rock-bottom forward rate. This simple example illustrates the lopsided character of options. Futures and forwards are contracts in which two parties oblige themselves to exchange something in the future. They are thus useful to hedge or convert known currency or interest rate exposures. An option, in contrast, gives one party the right but not the obligation to buy or sell an asset under specified conditions while the other party assumes an obligation to sell or buy that asset if that option is exercised. Figure 1 illustrates the two possible outcomes of an option such as that bought by Steve Yamamoto. When should a company like Frito-Lay use options in preference to forwards or futures In the example, Yamamoto had a view on the currencys direction that differed from the forward rate. Taken alone, this would suggest taking a position. But he also had a view on the dollars volatility . Options provide the only convenient means of hedging or positioning volatility risk. Indeed the price of an option is directly influenced by the outlook for a currencys volatility: the more volatile, the higher the price. To Yamamoto, the price is worth paying. In other words he thinks the true volatility is greater than that reflected in the options price. This example highlights one set of circumstances under which a company should consider the use of options. A currency call or put options value is affected by both direction and volatility changes, and the price of such an option will be higher, the more the markets expectations (as reflected in the forward rate) favor exercise and the greater the anticipated volatility. For example, during the crisis in the European Monetary System of mid-1993, put options on the French franc became very expensive for two reasons. First, high French interest rates designed to support the franc drove the forward rate to a discount against the German mark. Second, anticipated volatility of the DMFF exchange rate jumped as dealers speculated on a possible break-up of the EMS. With movements much greater than the EMS official bands possible, the expected gain from exercising puts became much greater. It was an appropriate time for companies with French exposure to buy puts, but the cost would exceed the expected gain unless the corporate Treasury anticipated a greater change, or an even higher volatility, than those reflected in the market price of options. Finally, one can justify the limited use of options by reference to the deleterious effect of financial distress alluded to in section 2. Unmanaged exchange rate risk can cause significant fluctuations in the earnings and the market value of an international firm. A very large exchange rate movement may cause special problems for a particular company, perhaps because it brings a competitive threat from a different country. At some level, the currency change may threaten the firms viability, bringing the costs of bankruptcy to bear. To avert this, it may be worth buying some low-cost options that would pay off only under unusual circumstances, ones that would particularly hurt the firm. Out-of-the-money options may be a useful and cost-effective way to hedge against currency risks that have very low probabilities but which, if they occur, have disproportionately high costs to the company. 8 CONTROLLING CORPORATE TREASURY TRADING RISKS In a corporation, there is no such thing as being perfectly hedged. Not every transaction can be matched, for international trade and production is a complex and uncertain business. As we have seen, even identifying the correct currency of exposure, the currency of determination, is tricky. Flexibility is called for, and management must necessarily give some discretion, perhaps even a lot of discretion, to the corporate treasury department or whichever unit is charged with managing foreign exchange risks. Some companies, feeling that foreign exchange is best handled by professionals, hire ex-bank dealers other groom engineers or accountants. Yet however talented and honorable are these individuals, it has become evident that some limits must be imposed on the trading activities of the corporate treasury, for losses can get out of hand even in the best of companies. In 1992 a Wall Street Journal reporter found that Dell Computer Corporation, a star of the retail PC industry, had been trading currency options with a face value that exceeded Dells annual international sales, and that currency losses may have been covered up. Complex options trading was in part responsible for losses at the treasury of Allied-Lyons, the British foods group. The 150 million lost almost brought the company to its knees, and the publicity precipitated a management shake-out. In 1993 the oil giant Royal Dutch-Shell revealed that currency trading losses of as much as a billion dollars had been uncovered in its Japanese subsidiary. Clearly, performance measurement standards, accountability and limits of some form must be part of a treasury foreign currency hedging program. Space does not permit a detailed examination of trading control methods, but some broad principles can be stated. First, management must elucidate the goals of exchange risk management, preferably in operational terms rather than in platitudes such as we hedge all foreign exchange risks. Second, the risks of in-house trading (for thats often what it is) must be recognized. These include losses on open positions from exchange rate changes, counterparty credit risks, and operations risks. Third, for all net positions taken, the firm must have an independent method of valuing, marking-to-market, the instruments traded. This marking to market need not be included in external reports, if the positions offset other exposures that are not marked to market, but is necessary to avert hiding of losses. Wherever possible, marking to market should be based on external, objective prices traded in the market. Fourth, position limits should be made explicit rather than treated as a problem we would rather not discuss. Instead of hamstringing treasury with a complex set of rules, limits can take the form of prohibiting positions that could incur a loss (or gain) beyond a certain amount, based on sensitivity analysis. As in all these things, any attempt to cover up losses should reap severe penalties. Finally, counterparty risks resulting from over-the-counter forward or swap contracts should be evaluated in precisely the same manner as is done when the firm extends credit to, say, suppliers or customers. In all this, the chief financial officer might well seek the assistance of an accounting or consulting firm, and may wish to purchase software tailored to the purposes. This chapter offers the reader an introduction to the complex subject of the measurement and management of foreign exchange risk. We began by noting some problems with interpretation of the concept, and entered the debate as to whether and why companies should devote active managerial resources to something that is so difficult to define and measure. Accountants efforts to put an objective value on a firm involved in international business has led many to focus on the translated balance sheet as a target for hedging exposure. As was demonstrated, however, there are numerous realistic situations where the economic effects of exchange rate changes differ from those predicted by the various measures of translation exposure. In particular, we emphasized the distinctions between the currency of location, the currency of denomination, and the currency of determination of a business. After giving some guidelines for the management of economic exposure, the chapter addressed the thorny question of how to approach currency forecasting. We suggested a market-based approach to international financial planning, and cast doubt on the ability of the corporations treasury department to outperform the forward exchange rate. The chapter then turned to the tools and techniques of hedging, contrasting the applications that require forwards, futures, money market hedging, and currency options. In Exhibit 11, we present a sketch of how a company may approach the exchange risk management task, based on the principles laid out in this chapter. Sorry, not all exhibits appear in this version. Alder, Michael. Translation Methods and Operational Foreign Exchange Risk Management, Chapter 6 of Goumlran Bergendahl, (ed.) International Financial Management, Stockholm: Norstedts, 1982. Aliber, Robert Z. Exchange Risk and Corporate International Finance. New York: John Wiley and Sons, 1979. Cornell, Bradford. Inflation, Relative Price Changes, and Exchange Risk, Financial Management, Autumn 1980, pp. 30-44. Dufey, Gunter. Corporate Finance and Exchange Rate Variations, Financial Management, Summer 1972, pp. 51-57. Dufey, Gunter, and Ian Giddy. International Financial Planning: The Use of Market-Based Forecasts, California Management Review, Fall 1978, pp. 69-81. Dukes, R. An Empirical Investigation of the Effects of Statement of Financial Accounting Standards No. 8 on Security Return Behavior. Stamford, Conn. Financial Accounting Standards Board, 1978. Eaker, Mark R. The Numeraire Problem and Foreign Exchange Risk, Journal of Finance, May 1981, pp. 419-427. Feiger, George, and Bertrand Jacquillat. International Finance: Text and Cases. Boston: Allyn amp Bacon, 1981. Giddy, Ian H. Why It Doesnt Pay to Make a Habit of Forward Hedging, Euromoney, December 1976, pp. 96-100. Hekman, Christine R. Foreign Exchange Exposure: Accounting Measures and Economic Reality, Journal of Cash Management, FebruaryMarch 1983, pp. 34-45. Hodder, James E. Hedging International Exposure: Capital Structure Under Flexible Exchange Rates and Expropriation Risk, unpublished working paper, Stanford University, November 1982. Jacque, Laurent L. Management of Foreign Exchange Risk: A Review Article, Journal of International Business Studies, SpringSummer 1981, pp. 81-101. Lessard, Donald R. International Financial Management. Boston: Warren, Gorham and Lamont, 1979. Levi, Maurice. Financial Management and the International Economy. New York: McGraw Hill, 1983. Logue, Dennis E. and George S. Oldfield. Managing Foreign Assets When Foreign Exchange Markets are Efficient, Financial Management, Summer 1977, pp. 16-22. Makin, John H. Portfolio Theory and the Problem of Foreign Exchange Risks, Journal of Finance, May 1978, pp. 517-534. Myers, Stewart C. The Search for Optimal Capital Structure, in Joel Stern and Donald Chew, eds, The Revolution in Corporate Finance, Second edition. Cambridge, Mass. Blackwell Publishers, 1992. 1. Copyright copy1992 Ian H. Giddy and Gunter Dufey. Forthcoming in: Frederick D. S. Choi, ed. The Handbook of International Accounting, to be published by John Wiley amp Sons. 2. For a review of the literature see R. Naumann-Etienne, A Framework for Financial Decisions in Multinational Corporations--A Summary of Recent Research, Journal of Financial and Quantitative Analysis, November 1974, pp. 859-874 and more recently Maurice Levi, Financial Management and the International Economy (New York: McGraw-Hill, 1983), Ch. 13. 3. D. Snijders, Global Company and World Financial Markets, in Financing the World Economy in the Nineties, J. J. Sijben, ed. (Dordrecht, Netherlands: Kluwer Academic Publishers, 1989) 4. Note that when we say the forward rate follows a random walk, we mean the forward for a given delivery date, not the rolling 3-month forward. Since the only published measure of a forward rate for a given delivery date is the price of a futures contract, the latter serves as a proxy to test the proposition that the forward rate should fluctuate randomly. 5. See Gunter Dufey and Ian H. Giddy, International Financial Planning: The Use of Market-Based Forecasts, California Management Review, XXI, 1 (Fall 1978), pp. 69-81. Adapted from The Handbook of International Accounting and Finance, Frederick D. S. Choi, Editor (Wiley) Ian H. Giddy, Professor of Finance New York University Stern School of Business 44 West 4th Street, New York 10012 Tel 212 998-0332 Fax 212 995-4233
No comments:
Post a Comment